to ja może pomogę, bo coś czuję, że się innych komentarzy nie doczekam... Wiersz inspirowany 'Pętlą" Hasa - jednym z moich ulubionych filmów. Tekst "pisany" z perspektywy wiszącego na ścianie obrazu. Moja patologiczna wyobraźnia zaprowadziła mnie właśnie na taki schemat: obraz (stały, niezmienny) obserwuje pokój, w ktorym dzieją się różne sprawy i rzeczy (zmienność świata i ciągły ruch czasu i przestrzeni czyli przeciwieństwo tytułowego obrazu). Zawieszony - czuje się bezpiecznie, no bo jak wbić nóż obrazowi przyklejonemu do ściany. Pointa ma rozwiać ten spokój i jest aluzją do śmierci przez powieszenie, która w swej istocie zrówna obie rzeczywistości. Taka była moja intencja. Taki był zamysł. the end