Wyją na dworcach i w zadłużonych szpitalach.
Wiedzą o złośliwych z tendencją do
przemieszczania, porażeniach.

W pracy nie wolo im płakać, rozdają cukierki,
grają w klasy, w umrze-przeżyje.
Ich tampony są pełne skrzepów przemywanych
spirytusem przez gardło.

Kiedy mają wolne, jak dziwki lgną do mężczyzn,
sączą światło przez delikatność wagin.
O 5:15 wysiadują na parapetach nowe uśmiechy.

Czarne anioły od chorych dzieci.

Zbieraj z podłogi rączki i muślinowe główki.
Nazywają je imionami świeckich kalendarzy.
Kołysane w wiadrach wynoszą.

Przed ogniem spalarni szepczą zaklęcia manitu
- bo bieda, bo nie kochał,
bo wstyd, bo choroba. Jak na spowiedzi.
Na twardy sen łykają nembutal.

Czarne od nienarodzonych.
Wróżą w ciszy z warkoczy rumianków.