czuję rozdzierający lęk

witający mnie wraz z przebudzeniem
chorych zmysłów
niewypowiedzianych myśli
zapłakanych nocy
dalekich miłości
i wspomnień z codziennych krzyków

opada deszcz
łapię
poddaję się kroplom
kwaśny deszcz

dziś nic już nie daje modlitwa
nie próbuję rozumieć
wolę nie myśleć
i uznać że
staram się kochać to co widzialne

deszcz znów kwaśny
tym razem bolą oczy
i skóra jakaś inna

gdzie ten list
którym miałem wysłać

były w nim moje
niewypowiedziane uczucia

niewypowiedziane
czyli stracone

błyszczę
spadam
uderzyłem się

staram się wstać
lecz jak gdy
znów nie da się pogodzić
chwil niosących płacz
z tymi na które czekam

otworzyłem drzwi
wieje Wiatr
jakoś cieplej
przyjemniej

jest przeciąg
niech trwa

niech nikt
nie odważy się zamykać
chyba że Wiatr zamknie