Opowiedz mi mamo o swoich rozterkach,
marzeniach i planach, co smuci, co cieszy.
Niewiele jest tego, świat jak bombonierka,
jedyną radością długopis i zeszyt.

Spisuję dla ciebie to, czego nikt nie wie,
byś kiedyś po latach, gdy w słowach tu będę,
zagłębił się w treści i był tego pewien,
że wierszem ślę prośby do losu o względy

Żeby się uśmiechnął, gdy będziesz w potrzebie,
zabronił chorobom przekraczać próg domu,
bym mogła stąd odejść spokojna o ciebie,
o twoją rodzinę, zawodu znikomość.

a gdzie się wybierasz? Lata tylko miesiąc,
szaruga, zawieje i chłody nastaną.
Napiszesz nam bajki, niech dzieci ucieszą.
Masz nas, a my ciebie - to klejnoty mamo!!!

Mój synu jest mądrość największa na świecie,
początek i koniec, nikt tego nie zmieni.
(Wiem - jest i pomiędzy) rozpaczą przygniecie.
Idziemy po ziemi, zdążamy do ziemi...