Poranek letniego dnia. Złośliwie słoneczny i irytująco ciepły. Właśnie przymierzałem się do wynoszenia śmieci, gdy zadzwonił dzwonek.
Kto u licha dobija się do mnie w taki dzień? Przez myśl przebiegła mi banda antyterrorystów. Jedyny problem w tym, że ostatnio nic złego nie zrobiłem. Otworzyłem drzwi, nie zerkając nawet przez okienko. Stał za nimi listonosz. Jak zwykle przyjechał tym swoim Seicento. Jego samochód miał irytujący kolor. Wyglądał jakby ktoś na białym wozie położył stertę gnijącego zielska - wybielona, brudna zieleń. Zostawiłem jednak w spokoju jego maszynę. Podpisałem odbiór listu, który przyszedł do mnie. Na kopercie nie było adresu zwrotnego.
Siedząc przy stole otworzyłem list. Ze środka wyskoczyła nagle normalnych rozmiarów dziewczyna. Nie zdziwiło mnie to, zdarzały mi się już dziwniejsze rzeczy.
- Kim jesteś? - spytałem nieco zirytowany.
- Jestem twoim nowym sumieniem.
- A co się stało z poprzednim?
- Podobno poprosiło o wcześniejszą emeryturę.
"Gdybym ja był moim sumieniem, też bym prosił o wcześniejszą emeryturę" - pomyślałem.
- A dlaczego przysłali mi ciebie? - zapytałem znudzonym tonem.
- Ponieważ byłam wolna.
- Nie miałaś właściciela?
- Mój poprzedni właściciel popełnił samobójstwo. - Złotowłosy duszek zrobił smutną minę.
- Skoro jesteś tak dobra w robieniu wyrzutów, to wyrzuć śmieci - odparłem zadowolony.
- Co? - zdziwiła się.
Rzuciłem jej worek ze śmieciami i wymownie wskazałem na drzwi. Posłusznie wyszła z nimi na zewnątrz.
"Zmienili taktykę, chcą żebym popełnił samobójstwo" - stwierdziłem. - "Ci w niebie są nieźle pokręceni..."