Hymn o miłości - JaneE
Patrzę na siebie. Małe, powieszone na brudnej ścianie lustro pokazuje moją twarz. Nienaturalnie blada skóra kontrastuje z zarumienionymi jeszcze policzkami. Potargane włosy opadają na ramiona. Oczy błyszczą nieznanym dotąd żarem. Co w nich jest? Namiętność? Radość? Spełnienie? Być może powinnam znaleźć coś jeszcze. Wyrzuty sumienia wypalające duszę. Lęk przed potępieniem zżerający wnętrze. Mimo wszystko, wbrew wszystkiemu, w co wierzyłam, nie jestem w stanie wmówić sobie, że zrobiłam... Że zrobiliśmy coś złego.
Nikt nie zrozumie tego, że cię kocham. Nikt nie zrozumie tego, co ty czujesz do mnie.
Czy to grzech? - Pytam, gdy po raz pierwszy twoje palce delikatnie ześlizgują się po mojej szyi.
Czy zostanę za to ukarana? - Słyszę swoje myśli, gdy usta pierwszy raz dotykają twoich ust.
Mały, duszny pokoik na poddaszu śmierdzi potem i zgnilizną. Kto był tu przed nami? Jakie zbrodnie popełnili ci, którzy chronili się tu przed nienawistnymi spojrzeniami innych?
Tak wyraźnie czuję jeszcze ciepło oddechu na skórze. Słyszę jego cicho szeptane obietnice, zapewnienia, że to między nami, to coś więcej niż tylko cielesność, więcej niż przyjemność, którą sobie ofiarowujemy.
Muszę go zobaczyć. Muszę wyjść z miejsca, które teraz, bez niego, wydaje się tak bardzo ponure i przygnębiające. Musze wyjąć z miejsca, które odtąd będzie stanowiło naszą przystań. Nasz raj.
Wiem gdzie jest, wiem gdzie zawsze będę mogła go spotkać, bezkarnie, choć na oczach setek innych. Teraz jest tu pusto i cicho. Moje kroki roznoszą się echem po wysokich białych ścianach, uderzają o wyniosłe kolumny, o łukowate sklepienie. Przyklękam. Jego duże, czarne oczy odwracają się w moją stronę. Ażurowe okienko częściowo zasłania prawie chłopięce jeszcze oblicze. Widzę jak kąciki ust unoszą się w ledwie zauważalnym uśmiechu.
- Ojcze, zgrzeszyłam. - Nie potrafię rozpocząć inaczej. Wyuczona przez lata formułka wręcz sama wypływa z ust.
Widzę jak twarz mu zastyga.
- Wyznaj zatem swoje grzechy
- Znasz je, Ojcze - Mój szept jest prawie niesłyszalny.
- Żałujesz ich?- Słyszę jak dudni mu serce.
Miłość nie dopuszcza się bezwstydu - brzmią mi w uszach słowa hymnu.
- Żałujesz ich? - Jego głos drży niepewnie.
Uśmiecham się.
- Nie!
Nikt nie zrozumie tego, że cię kocham. Nikt nie zrozumie tego, co ty czujesz do mnie.
Czy to grzech? - Pytam, gdy po raz pierwszy twoje palce delikatnie ześlizgują się po mojej szyi.
Czy zostanę za to ukarana? - Słyszę swoje myśli, gdy usta pierwszy raz dotykają twoich ust.
Mały, duszny pokoik na poddaszu śmierdzi potem i zgnilizną. Kto był tu przed nami? Jakie zbrodnie popełnili ci, którzy chronili się tu przed nienawistnymi spojrzeniami innych?
Tak wyraźnie czuję jeszcze ciepło oddechu na skórze. Słyszę jego cicho szeptane obietnice, zapewnienia, że to między nami, to coś więcej niż tylko cielesność, więcej niż przyjemność, którą sobie ofiarowujemy.
Muszę go zobaczyć. Muszę wyjść z miejsca, które teraz, bez niego, wydaje się tak bardzo ponure i przygnębiające. Musze wyjąć z miejsca, które odtąd będzie stanowiło naszą przystań. Nasz raj.
Wiem gdzie jest, wiem gdzie zawsze będę mogła go spotkać, bezkarnie, choć na oczach setek innych. Teraz jest tu pusto i cicho. Moje kroki roznoszą się echem po wysokich białych ścianach, uderzają o wyniosłe kolumny, o łukowate sklepienie. Przyklękam. Jego duże, czarne oczy odwracają się w moją stronę. Ażurowe okienko częściowo zasłania prawie chłopięce jeszcze oblicze. Widzę jak kąciki ust unoszą się w ledwie zauważalnym uśmiechu.
- Ojcze, zgrzeszyłam. - Nie potrafię rozpocząć inaczej. Wyuczona przez lata formułka wręcz sama wypływa z ust.
Widzę jak twarz mu zastyga.
- Wyznaj zatem swoje grzechy
- Znasz je, Ojcze - Mój szept jest prawie niesłyszalny.
- Żałujesz ich?- Słyszę jak dudni mu serce.
Miłość nie dopuszcza się bezwstydu - brzmią mi w uszach słowa hymnu.
- Żałujesz ich? - Jego głos drży niepewnie.
Uśmiecham się.
- Nie!
Poleć
Pobierz
RSS
- Poleć ten artykuł znajomemu
- Znajomy został poinformowany
JaneE · dnia 19.08.2009 08:45 · Czytań: 1021 · Średnia ocena: 3,38 · Komentarzy: 19
Inne artykuły tego autora:
Komentarze
Hmmm, mam problem, bo w moim odczuciu czegoś zabrakło w tym tekście. Problem mam w tym, że nie wiem czego. Niby są wątpliwości bohaterki, widać, że się waha w przeciwieństwie do swego kochanka. Ale czegoś mi tu zabrakło.
Jesli to są myśli bohaterki, to zapisałbym to jednak inaczej. Kursywa lub cudzysłów zamiast dialogu.
"Muszę" i "wyjść"
zapewnienia
Powtórzenie.
Cytat:
- Czy zostanę za to ukarana? - Słyszę swoje myśli, gdy usta pierwszy raz dotykają jego ust.
Jesli to są myśli bohaterki, to zapisałbym to jednak inaczej. Kursywa lub cudzysłów zamiast dialogu.
Cytat:
Musze wyjąć z miejsca, które odtąd będzie stanowiło naszą przystań.
"Muszę" i "wyjść"
Cytat:
zapewniana, że to między nami, to coś więcej niż tylko cielesność,
zapewnienia
Cytat:
Jego duże, prawie czarne oczy odwracają się w moją stronę. Ażurowe okienko częściowo zasłania prawie chłopięce jeszcze oblicze.
Powtórzenie.
Dziękuję za ocenę.
Wiesz co Jane... przeczytałem w skupieniu jeszcze raz i zdecydowałem się podnieść ocenę o jedno oczko. "Przeciętne" to jednak za mało. Tekst jest dobry.
Cieszę się, że jednak odrobinę bardziej ci się spodobał 
. Choć oczywiście nawet krytyka powinna być budująca, dobre noty zawsze cieszą .
. Choć oczywiście nawet krytyka powinna być budująca, dobre noty zawsze cieszą .
Mam podobne odczucia, jak Micho - czegoś zabrakło, ale nie mam pojęcia, czego. Chyba jakiejś iskierki, która tchnęłaby życie w ten kawałek. Dla mnie bohaterowie nie są żywi, nie sprawiają wrażenia ludzi, z którymi można się utożsamić, ale papierowych postaci, które nic dla czytelnika nie znaczą.
Ten tekst jest po prostu mało wiarygodny, nieprawdziwy, i przez to nie można w niego wejść.
Spróbuj ożywić bohaterów, niech żyją naprawdę, a wtedy będzie dobrze
Ten tekst jest po prostu mało wiarygodny, nieprawdziwy, i przez to nie można w niego wejść.
Spróbuj ożywić bohaterów, niech żyją naprawdę, a wtedy będzie dobrze
Postaram się Popracuję nad tym jeszcze.
Popracuję nad tym jeszcze.
Witaj, JaneE - W samo południe się zaczyna... 
- Mimo wszystko, wbrew wszystkiemu, w co wierzyłam, nie jestem w stanie wmówić sobie, że zrobiłam... - wszystko/wszystkiemu nie brzmi tu za dobrze i rozbija trochę zdanie, poza tym wierzyłam/zrobiłam tworzy niepotrzebny rym...
- że cie kocham. - cię
- Czy to grzech? - (p)ytam, gdy po raz pierwszy jego palce - utrzymałabym to w konwencji "twoje palce", następne zdanie również...
- wypasłe kolumny - myślę, że to pomyłka i miało być "wyniosłe"
- Ojcze(,) zgrzeszyłam(.) - Nie potrafię
-Wyznaj, zatem swoje grzechy? - spację dodaj przed "Wyznaj", usuń przecinek i pytajnik, bo to nie pytanie przecież...
- Znasz je(,) Ojcze - Mój szept
- Żałujesz ich? (-) Słyszę jak dudni mu serce.
- Żałujesz ich? (-) Jego głos drży niepewnie.
Wydaje się nierzeczywiste? Mało wiarygodne?
To wrażenie tworzą realia, jakimi się posłużyłaś - tak myślę.
Umiejscowiłaś akcję opowiadania w nie wiadomo jakim czasie właściwie... Skąd ten duszny, śmierdzący pokoik? Dlaczego akurat taki? Dla klimatu? Dla uzyskania wrażenia dusznej atmosfery grzechu? Bo w wątpliwości kobiety mogę uwierzyć - zwłaszcza, jeżeli jest katoliczką, natomiast w realia - nie bardzo. Chyba, że to się dzieje kiedyś tam, dawno, ale na to nie ma właściwie przesłanek. Może trochę przerób?
A w ogóle to ja nie mam nic przeciwko miłości, jeżeli tylko ludzie się kochają...
Zostawiam bez oceny na razie, bo wg mnie jest tak między 3 a 4...
pozdrawiam, Jane...
- Mimo wszystko, wbrew wszystkiemu, w co wierzyłam, nie jestem w stanie wmówić sobie, że zrobiłam... - wszystko/wszystkiemu nie brzmi tu za dobrze i rozbija trochę zdanie, poza tym wierzyłam/zrobiłam tworzy niepotrzebny rym...
- że cie kocham. - cię
- Czy to grzech? - (p)ytam, gdy po raz pierwszy jego palce - utrzymałabym to w konwencji "twoje palce", następne zdanie również...
- wypasłe kolumny - myślę, że to pomyłka i miało być "wyniosłe"
- Ojcze(,) zgrzeszyłam(.) - Nie potrafię
-Wyznaj, zatem swoje grzechy? - spację dodaj przed "Wyznaj", usuń przecinek i pytajnik, bo to nie pytanie przecież...
- Znasz je(,) Ojcze - Mój szept
- Żałujesz ich? (-) Słyszę jak dudni mu serce.
- Żałujesz ich? (-) Jego głos drży niepewnie.
Wydaje się nierzeczywiste? Mało wiarygodne?
To wrażenie tworzą realia, jakimi się posłużyłaś - tak myślę.
Umiejscowiłaś akcję opowiadania w nie wiadomo jakim czasie właściwie... Skąd ten duszny, śmierdzący pokoik? Dlaczego akurat taki? Dla klimatu? Dla uzyskania wrażenia dusznej atmosfery grzechu? Bo w wątpliwości kobiety mogę uwierzyć - zwłaszcza, jeżeli jest katoliczką, natomiast w realia - nie bardzo. Chyba, że to się dzieje kiedyś tam, dawno, ale na to nie ma właściwie przesłanek. Może trochę przerób?
A w ogóle to ja nie mam nic przeciwko miłości, jeżeli tylko ludzie się kochają...
Zostawiam bez oceny na razie, bo wg mnie jest tak między 3 a 4...
pozdrawiam, Jane...
Dziękuję Miladora.
W tej miniaturze chciałam skupić się głównie na uczuciach i rozterkach kobiety. Czas i miejsce akcji były sprawą drugoplanową. Jednak nie wiem dlaczego, tekst wydaje się mało realny.
Myślisz, że w dzisiejszych czasach takie związki są bardziej akceptowane? Nie muszą spełnić się gdzieś w "dusznych" pokojach drugorzędnych moteli? Szczególnie jeśli rzecz dzieje się w małych miasteczkach lub na wsiach?
Obawiam się, że to czy umiejscowiłabym akcje teraz czy np 50 lat temu nie miałoby większego znaczenia. Wcale dużo się nie zmieniło.
W tej miniaturze chciałam skupić się głównie na uczuciach i rozterkach kobiety. Czas i miejsce akcji były sprawą drugoplanową. Jednak nie wiem dlaczego, tekst wydaje się mało realny.
Myślisz, że w dzisiejszych czasach takie związki są bardziej akceptowane? Nie muszą spełnić się gdzieś w "dusznych" pokojach drugorzędnych moteli? Szczególnie jeśli rzecz dzieje się w małych miasteczkach lub na wsiach?
Obawiam się, że to czy umiejscowiłabym akcje teraz czy np 50 lat temu nie miałoby większego znaczenia. Wcale dużo się nie zmieniło.
Właśnie - w niektórych kręgach na pewno dużo się nie zmieniło...
Ale nawet w małych wioskach i miasteczkach księża mają dzisiaj samochody (i to jakie)... Na pewno nie umawialiby się w jakimś zatęchłym pokoiku, skoro tak łatwo dojechać gdzieś, gdzie nikt ich nie zna...
No i ten kościół, sklepienia, wyniosłe kolumny, setki ludzi - to nie sprawia wrażenia małej wioski...
Myślę nadal, że dopracowanie tych realiów nadałoby większej wiarygodności tekstowi...
Może, gdyby to było wspomnienie bohaterki sprzed lat... mały, biedny, przesycony zapachem drewna i kadzideł kościółek... może wtedy ten odrapany pokoik pasowałby bardziej...?
Ale nawet w małych wioskach i miasteczkach księża mają dzisiaj samochody (i to jakie)... Na pewno nie umawialiby się w jakimś zatęchłym pokoiku, skoro tak łatwo dojechać gdzieś, gdzie nikt ich nie zna...
No i ten kościół, sklepienia, wyniosłe kolumny, setki ludzi - to nie sprawia wrażenia małej wioski...
Myślę nadal, że dopracowanie tych realiów nadałoby większej wiarygodności tekstowi...
Może, gdyby to było wspomnienie bohaterki sprzed lat... mały, biedny, przesycony zapachem drewna i kadzideł kościółek... może wtedy ten odrapany pokoik pasowałby bardziej...?
Błędy widzę wytknęła Miladora, więc ja skupię się na treści. Postawiłaś na emocje i bardzo wdzięcznie na nich zagrałaś. Spowiednik i kochanek w jednej osobie. Nie może stwierdzić, że żałuje, bo okłamałaby siebie, a jego zraniła. Czy to miłość zakazana? Dlaczego musi być zła, kiedy dwoje ludzi czuje to samo?
Trochę wydarte to wszystko ze świata. Dlaczego znaleźli się w pokoju? Dlaczego tam? I właściwie, czy ona musiała się spowiadać? Kim była? Brak tu jakiegoś osadzenia. Tekst wygląda jak fragment czegoś. Pozdrawiam ciepło.
Trochę wydarte to wszystko ze świata. Dlaczego znaleźli się w pokoju? Dlaczego tam? I właściwie, czy ona musiała się spowiadać? Kim była? Brak tu jakiegoś osadzenia. Tekst wygląda jak fragment czegoś. Pozdrawiam ciepło.
Elwira. Spowiadała się bo....chciała go usłyszeć, zobaczyć z tak bliska, a będąc w konfesjonale nie potrafiła rozpocząć rozmowy inaczej :-)
Spowiadała się, bo jednak nie była pewna czy nie grzeszy.
Miladora. Do napisania tego natchnął mnie film, który niedawno zobaczyłam. Akcja działa się współcześnie, ale w Meksyku. Być może faktycznie nasze realia są nieco inne.
Spowiadała się, bo jednak nie była pewna czy nie grzeszy.
Miladora. Do napisania tego natchnął mnie film, który niedawno zobaczyłam. Akcja działa się współcześnie, ale w Meksyku. Być może faktycznie nasze realia są nieco inne.
Może tu są błędy... Może. Może ten tekst jest wyrwany z codzienności... Może. Ale jakoś dziwnie go rozumiem, w tym całym niezrozumieniu. Może czasem miłość może zostać bezkarna? Może bardziej boli właśnie sama miłość? A może człowiek mimo wszystko zawsze pozostaje tylko człowiekiem? Nie wiem, może tekst nie jest z górnej półki, ale mnie to opo zabrało, do przemyśleń. Na temat? To pozostawię sobie.
Ale ode mnie mimo laickiej formy, bdb.
Ale ode mnie mimo laickiej formy, bdb.
Gabstone bardzo dziękuję za twoją opinię. Chciałam, aby ta miniatura zachęcała do przemyśleń. Mnie do takowych zmusił film, który stał się moją inspiracją.
He.
Hehe.
Byłoby pięknie, tylko tu przeginasz:
Nie ma tak, że "nikt"
Coś mi to przypomina... za wzbudzenie przyjemnych wspomnień bdb.
Hehe.
Byłoby pięknie, tylko tu przeginasz:
Cytat:
Nikt nie zrozumie tego, że cię kocham. Nikt nie zrozumie tego, co ty czujesz do mnie.
Nie ma tak, że "nikt"
Coś mi to przypomina... za wzbudzenie przyjemnych wspomnień bdb.
Dzięki Jack.
Każda forma oddziaływania na czytelnika jest dobra
Każda forma oddziaływania na czytelnika jest dobra
Drobne potknięcia techniczne już wytknieto, więc nie będę do tego wracał.
Ogólnie rzecz ujmując tekst mi się spodobał. Podoba mi się oddanie emocji i oddanie chwili. Podoba mi sie subtelność, nie mówienie wprost a jednocześnie takie przedstawienie że wszytsko jest jasne. Podoba mi się przedstawienie rozterek i słabości ludzkiej natury.
Zupełnie nie pojmuję, zarzutów dotyczących tego pokoju, i braku informacji co do czasu, miejsca, co, skąd i po co. Wydaje mi się że dla tej miniatury tego typu rozszerzenia są zupełnie zbędne, a wręcz mogą być szkodliwe. Dla mnie takie zawieszenie akcji nie tylko nie odbiera jej realności ale wręcz czyni uniwersalną i traktuję to jako pozytyw.
In minus jak dla mnie jest sam temat. To moja subiektywna opinia, ale kwestie miłosne księży już mnie nudzą. Oczywiście wiem, że takie rzeczy się zdarzają, wiem również, że dotyczą marginesu kleru (chodzi mi o to, że znam do obrzydzenia argumenty najeżdżanych i najeżdżających), ale odstręcza mnie od tego co innego. W tej chwili taki temat pachnie mi tanią sensacją rodem z Faktu, czy Super Ekspresu, a nawet jeśli nie, to jest to w tej chwili modne i na fali i jest tego za dużo. Oczywiście Twój tekst w formie jest bezporównania ponad średnią poziomu dla tej kategorii, ale skojarzenia mam złe.
Traktując Twoją pracę w kategoriach miłość, zdrada, dobro, zło, psychologia postaci, rozważałbym "świetne" ze względu na to, co napisałem powyżej zostawię "bardzo dobre".
Ogólnie rzecz ujmując tekst mi się spodobał. Podoba mi się oddanie emocji i oddanie chwili. Podoba mi sie subtelność, nie mówienie wprost a jednocześnie takie przedstawienie że wszytsko jest jasne. Podoba mi się przedstawienie rozterek i słabości ludzkiej natury.
Zupełnie nie pojmuję, zarzutów dotyczących tego pokoju, i braku informacji co do czasu, miejsca, co, skąd i po co. Wydaje mi się że dla tej miniatury tego typu rozszerzenia są zupełnie zbędne, a wręcz mogą być szkodliwe. Dla mnie takie zawieszenie akcji nie tylko nie odbiera jej realności ale wręcz czyni uniwersalną i traktuję to jako pozytyw.
In minus jak dla mnie jest sam temat. To moja subiektywna opinia, ale kwestie miłosne księży już mnie nudzą. Oczywiście wiem, że takie rzeczy się zdarzają, wiem również, że dotyczą marginesu kleru (chodzi mi o to, że znam do obrzydzenia argumenty najeżdżanych i najeżdżających), ale odstręcza mnie od tego co innego. W tej chwili taki temat pachnie mi tanią sensacją rodem z Faktu, czy Super Ekspresu, a nawet jeśli nie, to jest to w tej chwili modne i na fali i jest tego za dużo. Oczywiście Twój tekst w formie jest bezporównania ponad średnią poziomu dla tej kategorii, ale skojarzenia mam złe.
Traktując Twoją pracę w kategoriach miłość, zdrada, dobro, zło, psychologia postaci, rozważałbym "świetne" ze względu na to, co napisałem powyżej zostawię "bardzo dobre".
Cytat:
Słyszę jego cicho szeptane obietnice
jego jest tu zbyteczneCytat:
Moje kroki roznoszą się echem po wysokich białych ścianach, uderzają o wyniosłe kolumny, o łukowate sklepienie.
tak na moje oko zbyt dużo przymiotniówheh, ano temat zarąbiście mi podpasił. ale popieprzylaś (doprawiłaś) na sam koniec
Tekst jest tak w graniccahc dobrego, bo jak dla mnie nie mam tu emocji. płasko, nie wczułam się wogóle
pozdrawiam
Bury_wilk, Mila. Dziękuję za uwagi.
Bardzo dobrze oddane szaleństwo uniesień erotycznych i kończąca je refleksja. Temat trudny, ale czemu i z takim się nie zmierzyć.
Ostatnio dodane recenzje
- Czy guguły mogą być smaczne?
- Samotność Boga – Antoni Grycuk
- „Zabójca w bezpiece”, czyli proza niedoceniona
- Poetycka opowieść o wojnie w Donbasie - recenzja książki S. Żadana "Internat"
- Recenzja książki portalowej koleżanki
- Kazimierz Junosza „Buntownik” - recenzja książki
- Kompot. Trudny powrót do życia - recenzja książki
- Jezioro
- Król
- Pokora
- Sen o stołku
- Kuzynka
- Co to za mundury?
- Marionetki (fragment)
- Saudade - fragment
- Prostytucja w PRL cz. 5
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.2
- Problemy byłego więźnia cz. 4
- Bajka o królu Srulu
- Żydek
- Dykciarze i inni, cz.3/3
- Dykciarze i inni, cz.2/3
- Dykciarze i inni, cz.1/3
- Nieporadnik przed wypłynięciem na szerokie wody pisarstwa
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.1
- FILIPEK CONTRA FILIP. HISTORIA MAŁO ROMANTYCZNA
- COME BACK
- Tęsknota za łzami
- Przedwieczorny seans
- Benek
- Urodziny
- Korzenie
- Młynarz i król
- Odrażający drab
- Jarek wpada w kłopoty, cz. 3
Proza: Dolna Półka
- Mężczyzna z uschniętą różą
- Egzaminator 07
- Domorosły detektyw.
- Wszyscy jesteśmy różami
- Winowanie
- Egzaminator 06
- Sto donośnych słów
- Golda. Rozdział 2 Siedem razy TAK
- Żywoty świętych 2
- O wieczności
- O ludziach
- O nienawiści
- Golda. Rozdział 1. Mgła nad Miastem.
- Umierają nawet cmentarze
- Zamknięty krąg
- Prezent dla Mikołaja
- Egzaminator 05
- Stanik testowy
- Współlokatorzy
- Witch, ty głupia Babo!
- wehikuł czasu (dane wejściowe plus teoria chaosu)
- świątynia
- Rzecz o pisarstwie *
- Nie da rady
- Niedomoga
- Wyrapidlo
- Myśli niezespolone
- Plaśnięcia
- Solarpunk
- Dnoryt
- Fosfeny
- Co słonko widziało *
- Dowody nieobecności
- o zmarłych albo dobrze
- Na wiosenne życia tchnienie
- Ostatni wieczór
- plamy słońca i cienia
- jesteś. jestem
- Poezjo, ty moja..
- jakie to proste
- Zapalniczka
- Taszczyciele wymiarów
- to nie jest wiersz o kasjerce
- Teraz możesz bezpiecznie wyłączyć ogródek
- Nadzabijaj
Poezja: Dolna Półka
- Zabawa
- Marzenie o niebie w gębie
- nic o pokoju
- Serce jak z lawy
- nogami w chmury
- Z optymizmem na garb lat
- Niesamowite
- rozkwitanie
- Niedoskonałe
- kartki z kalendarza
- Niekontrolowane
- Do wytrącenia z oczu
- upadek Ikara
- O przedświątecznym myciu okien
- Żółtoróżowe
- Erotyk o nienasyconym
- pusto tutaj
- O zasłużonym w stanie... spoczynku
- wiosenne kurze
- Ananas czy z wodą ambaras
Galeria
Polecane
Nawigacja
-
Promocja -
Społeczność -
Konkursy -
Przydatne Linki -
Nasze Antologie
Ostatnie komentarze
- d.urbanska
- 15/04/2024 19:06
- Poruszający tekst, świetnie napisany. Skrzący się perełkami… »
- Marek Adam Grabowski
- 15/04/2024 16:24
- Kopiuje mój cytat z opowi: "Pod płaszczykiem… »
ShoutBox
- Leszek Sobeczko
- 02/04/2024 18:12
- Komu po drodze -Zapraszam [link]
- Zbigniew Szczypek
- 01/04/2024 10:37
- Z okazji Św. Wielkiej Nocy - Dużo zdrówka, wszelkiej pomyślności dla wszystkich na PP, a dzisiaj mokrego poniedziałku - jak najbardziej, także na zdrowie ;-}
- Darcon
- 30/03/2024 22:22
- Życzę spokojnych i zdrowych Świąt Wielkiej Nocy. Wszystkiego co dla Was najlepsze.
- mike17
- 30/03/2024 15:48
- Ode mnie dla Was wszystko, co najlepsze w nadchodzącą Wielkanoc - oby była spędzona w ciepłej, rodzinnej atmosferze
- Yaro
- 30/03/2024 11:12
- Wesołych Świąt życzę wszystkim portalowiczom i szanownej redakcji.
- Marek Adam Grabowski
- 30/03/2024 10:46
- Składam wam wszystkim serdeczne życzenia świąteczne
- Kazjuno
- 28/03/2024 08:33
- Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
- mike17
- 26/03/2024 22:20
- Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
- Kazjuno
- 26/03/2024 12:12
- Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
Ostatnio widziani
- Online
- Online
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
© Copyright by Portal Pisarski 2006-2024
Ważne: Regulamin | Polityka Prywatności | FAQ
Polecane: | montaż anten Warszawa | montaż anten Warszawa Białołęka | montaż anten Sulejówek | montaż anten Marki | montaż anten Wołomin | montaż anten Warszawa Wawer | montaż anten Radzymin | Hodowla kotów Ragdoll | ragdoll kocięta | ragdoll hodowla kontakt