Zdrowaś Mario, łaski pełna
Kolejne koraliki różańca.
Kolejne części modlitwy szeptane mechanicznie, niemal bezwiednie.
Pan z Tobą,
Nic tak nie uspokaja brata Tomasza jak modlitwa. A teraz potrzebuje uspokojenia, czegoś, co zdławi rosnące w nim zdenerwowanie, podniecenie i ekscytację. Czegoś, co oczyści jego umysł i pozwoli odpowiednio przygotować się do rozpoczęcia powierzonej mu misji.
błogosławionaś Ty między niewiastami
Ale jak się nie denerwować, kiedy cel jest tak blisko? Piloci powiedzieli, że zobaczą ją jeszcze dziś. Że za kilkanaście minut będzie można gołym okiem dostrzec Ziemię. Tomasz stoi więc przy wielkim, dziobowym oknie, wpatrując się w bezbrzeżną czarną pustkę, pośrodku której płonie złota kula Słońca.
i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus.
Na chwilę brat Tomasz zapomina o modlitwie, a jego myśli, uwolnione z okowów, szybują swobodnie przez czerń kosmosu, zostawiając statek daleko w tyle. Ziemia. Ziemia Obiecana, planeta, po której kiedyś, tak nieprawdopodobnie dawno, stąpał Zbawiciel. Planeta, z której zaniesiono jego słowa w gwiazdy.
Gdzieś głęboko w duszy brata Tomasza wzbiera wściekłość. To tutaj zstąpił Odkupiciel, stając się człowiekiem, to tutaj żyli wielcy święci z zamierzchłych czasów- Piotr, Augustyn, Benedykt, Franciszek, Jan Paweł II. To tę rasę upodobał sobie Pan. A teraz...
Święta Mario matko boża
A teraz odwrócili się od Niego. Na Ziemi szerzy się herezja, straszna, bluźniercza herezja, której podporządkowali się niemal wszyscy ludzie.
Ale Kościół czuwa, nie pozwoli zginąć swojej trzodzie. Papież dawno już zrozumiał powagę sytuacji i dlatego wysłał Tomasza, a z nim eskadrę najlepszych statków bojowych Kościoła.
Módl się za nami, grzesznymi
Zielone macki brata Tomasza rozluźniają się nagle, koraliki różańca uderzają z cichym stukotem o podłogę, tuż obok pokrytej śluzem pojedynczej stopy.
Bo oto jest. Tam, daleko, maleńkie błękitne światełko wskazujące im drogę w ciemności.
Ziemia.
Czas zacząć rekonkwistę.
Teraz i w godzinę śmierci naszej. amen.