strasznie się już zapominam.
gdzie kończę, się gdzie zaczynam.
gdzie wnętrze mam, gdzie zewnętrze,
chyba przez wiersze.

strasznie się znów zapochmurzam.
to nazbyt mała, za duża,
to za radosna, za mroczna,
nagle zbyt skoczna.

i jakaś jestem za nocna.
za słaba, potem za mocna.
nie dźwigam, to znów zataszczę
lwu w głodną paszczę.

to w jaskrach, to w chryzantemach
skamlę: jakże mnie nie ma!
to znowu tańczę, sny niańczę.
zatańczysz ze mną?
- nie tańczę.

5.10.2009.