Pewnego dnia wieczorem, gdy byłem sam w pokoju,
porozwieszałem wszystkim huśtawki nastrojów.
Z jednej łypa złowrogo ta, co ją zgubiłem,
tamtej szans nie dałem, z tą się zaręczyłem.
Przestaje mnie już bawić ta zabawa w Boga,
gdy jedną huśtać będę, omsknie mi się noga,
zaleją mnie te -izmy, trącą między kości
odwieczne wahania i mądrości ludzkości.