O Muzie
Cholerna muza znowu gdzieś uciekła. Piję kolejną kawę, pety wysypują się z popielniczki a jej nie ma. Wieczorem zdawało się, że tylko wezmę długopis, a ona jak mnie natchnie, jak nie wbije we mnie pazurów, weny oczywiście. Już nawet przygotowałem ryzę papieru i maść na obolałą rękę.
I co? ano g… - znaczy nic, znów ta, (dobrze, że kulturę wyssałem z mlekiem matki więc przemilczę), zrobiła mnie na szaro. Zresztą może na biało - jak kolor pustej kartki. Dochodzi czwarta rano a ja nie dość, że jestem w dupie, w szczerym polu chciałem powiedzieć, z pisaniem, to znowu będę spał w robocie na stojąco. Taak, niech mnie wywalą z pracy, ciekawym, co będziesz jadła kretynko? Ale dobrze, jak tak to tak, skończyło się babci sr…. Tym razem jej nie odpuszczę, tylko przylezie to fora ze dwora, żadnych pokrętnych tłumaczeń. To ją nauczy.
Eee, oszukuję się, jak ją znam, (a znam cholerę bardzo dobrze), wzruszy ramionami i nie będzie słuchać. Uparta jest jak osioł i strasznie wredna. Nawiasem mówiąc ciekawe, po kim tak ma. Nie daj Boże się obrazi i naprawdę wyprowadzi i gdzie ja znajdę drugą. Ostatecznie nie jest taka najgorsza.
Gdzie ona się szlaja po tym zimnie, u mnie tak ciepło, przytulnie a i w razie potrzeby znalazłoby się coś mocniejszego. Jeszcze się przeziębi albo grypy dostanie i nici z pisania, do tego lekarz, apteka, a w portfelu jak u chłopa w stodole na przednówku.
Chyba wyjdę i jej poszukam, potem zaparzę herbaty i położę ją do łóżka.
Ostatecznie będą inne noce.