A osobność?
Jest stepem znikającym w snach.
Na jawie marzenia idą spać.
Osobność
jest stepem znikającym w snach,
kwiatami polnymi, skowronkami w trawie...
Zbuntowały się kamienie i ziemia!
Po co dźwigać kogoś, kto nie dźwiga nas?
Dziki koń wpadł do jaru,
nie wyciągnął go nikt.
Na świecie mało jest słuchających i widzących.
Morze nie ma już dla kogo szumieć,
Słońce nie ma po co świecić.
Wystarczy tysiąc nic nie ważnych spraw,
by zniknęły oczy i uszy.
A osobność
jest stepem znikającym w snach.
By poczuć wiatr, trzeba posiąść zmysły.
Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
93sowka93 · dnia 12.11.2009 05:29 · Czytań: 877 · Średnia ocena: 5 · Komentarzy: 6
Inne artykuły tego autora: