Juleńko - przywołałaś moje wspomnienie z dzieciństwa, ów obraz z Aniołem który strzeże dzieci na przepaścią zawieszony nad łóżkiem w domu rodzinnym mojego Ojca.Sen jak sen, ale wiersz świetny, wymowny.
Serdeczności i zawołam - świetny

Daluniu i Crassusie, może nie powinnam tłumaczyć treści swojego wiersza, która na pozór wydaje się banalna, ale gdy się nad nią zastanowić, zawiera głębokie przesłanie, może nawet nie przesłanie, ale pokazuje, że nie ma sytuacji bez wyjścia.
Człowiek zagubiony w nałogu, dochodzący do krańca wytrzymałości, nad swoją przepaścią takim aniołem może być sam dla siebie.

,, i wtedy... na mnie ktoś zawołał''

To zakończenie mówi że każdy ma dla kogo żyć.
Musi się wyzwolić i wrocić do życia choćby dla siebie.
Dlaczego to piszę?
Bo ten wiersz jest jednym z moich ulubionych i powstał na prawdzie , jak zresztą większość , a może prawie wszystkie moje wiersze.
Napisałam go gdy stałam nad przepaścią, a przepaści są różne i rożni wrogowie, było to bardzo dawno. Teraz poprawiłam warsztatowo, ale sens został ten sam. I co wy moi mili na to?

dziękuję ci bardzo i Crassusowi za miłą opinie o wierszu. Wiem że go zrozumiałaś, bo przecież znam twoje mądre komentarze. Ja również pamiętam z dzieciństwa anioła zwisajacego nad studnią w Kalwarii, kiedy chodziłam na dróżki jako mała dziewczynka.
Zresztą przez całe dzieciństwo towarzyszyły mi anioły z racji głębokiej wiary w miejscu urodzenia i codziennie modliłam się,, Aniele boży stróżu mój, ty zawsze przy mnie stój''
Jakie to piekne! I gdzie to teraz jest?

Juleńko - to jest w Tobie, w Twoim wierszu i w pytaniu! Ślepa wiara prowadzi do skrajności, a pytanie to szukanie i chyba to jest najważniejsze"i wtedy... na mnie ktoś zawołał."Puenta mówi sama za siebie i to wiele.Przecież podmiot liryczny mógłby to słyszeć , ale nie wysłuchać, albo nie zrozumieć. Juleńko zadajesz pytania - bardzo dobrze i znajdujesz odpowiedzi w samej sobie
Serdeczności

Bardzo ladny wiersz
Jest w nim zawarte duzo emocji i refleksji. Najczesciej juz tak jest Julka, ze w biedzie poznaje sie prawdziwych przyjaciol i odnajduje naszych anilolow ale nie koniecznie strozy.

duzo emocji i refleksji..a zkażdej sytacji są dwa wyjścia..pozdrawiam serdecznie

Uwielbiam takie teksty, potrafię siedzieć, czytać i naprawdę bardzo intensywnie wspominać, Jula-dziękuje za ten wiersz