Ten Twój wielokropek faktycznie nie oznacza przyjemności, zatrzymuje by można było odczuć to co chciałaś przekazać.

Dzięki Mila, ale chciałam pokazać wulkan, akcję (np. przyspieszoną serca), dzianie się... - kiedy się czeka na mail...

ALE - posłucham rady i usunę wielokropki! Dzięki!

A oto moja adnotacja do tekstu:
Wiersz ma stanowić odpowiedź na nowoczesne metody komunikacji międzyludzkiej i związane z tym upośledzenia - bezradność, uzależnienie, niemożność żywego kontaktu... Te zjawiska potęgują Wieżę Babel, przekłamują wewnętrzny obraz duchowy człowieka, cyberczłowieka. Internet, wirtualny kontakt stał się medium nawet w miłości.

Uczucia wyrugowałam, jak teraz?

"nieruchomy ty" - chodzi o zdjęcie fotograficzne i zdjęcie (odciążenie) tych bezwładnych kończyn (zakończeń westchnień, splotu losów + bezradność).
Poza tym całością myślową jest wypowiedzenie:
"zamarłe spojrzenia ciążą bezimiennie
jak zwieszone bezwładne kończyny"
co się zazębia z kolejną myślą:
"(...) zwieszone bezwładne kończyny
udręczonych westchnień
pokrzyżowanych ścieżek
myśli"
i kolejną:
"myśli
sczerniały i znikły".

Świadomość literacką mam jako odbiorca (pewnie dlatego tak mi trudno być zrozumiałą przez innych), odważyłam się stanąć po drugiej stronie, ale pragnęłam utrwalać ulotne chwile, kadry, obrazy; wybitna to już nie będę... i nie o to mi chodzi. Chociaż wciągnęło mnie trochę, poćwiczę precyzowanie myśli. Dzięki za pomoc i wskazówki.

Może kiedyś nauczę się pisać bez tłumaczenia się z tego, co i dlaczego :-))) Uwzględnię i przemyślę każdą uwagę.

Samoocena: SŁABO!

Zwieszone ręce oznaczają bezsilność, westchnienia także na dobrą sprawę, więc w zasadzie znaczenia jakby nakładają się na siebie...
Może więc warto te westchnienia zamienić na inny symbol?
Pisanie wierszy to często łamigłówka do rozwiązywania, ale im więcej ich, tym większa wprawa...
Powodzenia, Magpisia...
PS. Ten dopisany ostatni wers zdaje mi się trochę zbytecznym dopowiedzeniem... może niech myśl się urywa jednak...

Ładny tytuł... no i jakby cały wiersz inny, chociaż właściwie o tym samym...
- wykropkowanych miejsc w pamięci
trzy równe kropki wchłonięte wzrokiem - ratunku, jak ja Cię dręczę.
Ale z tym powtórzeniem możesz jeszcze coś zrobić - wykropkowane miejsca w pamięci mówią wystarczająco wiele...
No i może - emocje zastygły we wnętrzu, coś w tym stylu, bo mówisz o wnętrzach (jakich, Twoich, czy waszych? Nie wiesz chyba, czy w jego też, czy to tylko obojętność, czyli brak uczuć)
Wiersze można przerabiać w nieskończoność, ale dobrze jest zachować pierwowzór i wszystkie następne wcielenia - do wglądu.
Uleży się i po pewnym czasie zobaczysz więcej, a z dystansu dobrze jest patrzeć. Unika się wtedy niepotrzebnych emocji.
Myślę, że będziesz pisała coraz lepiej...
buźka
Daj mu odpocząć parę dni, a potem rzuć okiem jeszcze...