- Wal się kobieto- powiedziałem.
Powyższe zdanie fantastycznie zamknęłoby tę miniaturę. Bez niego przeciętne.

Ja bym się zdenerwował, jakby mnie moja lepsza połowa za wysiłki podsumowała: kochanie zupełnie nie trafiłeś w moje gusta.
Chyba bym ją zrzucił z dachu pod pędzący autobus.

Któreś z nich, jak dla mnie, musiało się na tym leżaku obudzić. Mężczyzna pierwszy raz od lat usłyszeć, co kobieta ma do powiedzenia lub kobieta, w końcu zrozumieć czego chce i powiedzieć to głośno. Albo kobieta jest nierozgarnięta i gada od rzeczy.

To była moja interpretacja i powód mojej oceny.
W sumie jednak liczy się Twoja interpretacja- bo Ty jesteś autorem. Mój tekst powyżej jest przyczynkiem do tego, czy udało Ci się Twoją interpretację przekazać. Mam nadzieję, że wypowie się więcej osób- dopiero wtedy podsumowanie tekstu nabierze (albo i nie) większej wagi.

Stanowczo zbyt długie. Jeżeli kiedyś uda się Tobie zamknąć myśl w dwóch zdaniach postawię świetnie.

Bardzki,


posiadam i takie teksty.



Pozdrawiam.

He, he, he, facetom to się wydaje, że kasa i luksus wystarczy do szczęścia, a my jesteśmy bardziej skomplikowane, my chcemy się realizować, działać, być potrzebne, czuć, że jesteśmy potrzebne... Spłyciłeś. Niby uśmiech na końcu zostaje, zle po zastaniwieniu - blednie, pokazuje tylko głupią męską mentalność, że kobiety lecą na kasę :/

A żeby nie było tal słodko - zapis dialogów do powtórki.
Pozdrawiam.

Załamka! Ponad 100 czytań i nikt nie załapał.


Wyjaśniam: tytuł utworu jest bardzo ważny (sens patriotyczny).

Niemal cały tekst jest o oznakach luksusu.

Końcówka o tym, że najlepiej by było, gdyby wybuchło jakieś powstanie i można by się poświęcić za ojczyznę.


Wnioski: dla polskiej mentalności najważniejsze jest poświęcenie, np. rany zebrane w boju, odznaczenia, przelana krew lub śmierć.

Zatem normalne, dostatnie życie nie może wystarczyć statystycznemu Polakowi. On musi cierpieć!

Czyli absurd!

Autor w swoim tekście odrzuca stereotypowe myślenie o ojczyźnie.

Dziękuję za uwagę.

Pozdrawiam wszystkich.

Wiesz za co Ci dam piątkę, Szachu?
Za to, że jestem przeziębiona, ogłupiała od liczenia rachunków i głowa mnie boli, a gdy skończyłam Twój tekst, parsknęłam śmiechem.

I natychmiast przypomniały mi się słowa Steinbecka, że wystarczy ulokować człowieka w ciepłym domu, pięknie ubrać i dać mu wszystko, a... umrze z rozpaczy.
Czegóż można jeszcze pragnąć, gdy ma się wszystko?
Spełnienia jakich marzeń?
Ja nie odbieram tego tekstu przez pryzmat patriotyzmu - dla mnie jest to akurat mało ważne.
Pomyślałam, że w luksusie zaczyna się tęsknić za jakimś szaleństwem, emocjami, ryzyku - za czymś, co pozwoli poczuć, że się żyje, podniesie poziom adrenaliny i da smak balansowania na krawędzi... przerwie leniwą stagnację, kiedy to zapomina się już, że po coś warto żyć i jak dobrze o coś walczyć. Zanim się człowiek stanie, jak to London obrazowo określił - "meduzą w ciepłych pomyjach".
Z drugiej strony, to jakże bezpiecznie snuć takie karkołomne marzenia, siedząc na Rivierze, w całkowitym poczuciu zamożnego bezpieczeństwa - jakież to oryginalne, prawda? Bohaterskie... Szokujące...
Ech, do diabła - dlatego się roześmiałam...

Bo nie można poznać samego siebie, nie dając sobie do tego okazji...
Sprawdzamy się w życiu, nie w rojeniach.

Aha - żeby nie było, że tak sobie tylko gadam:
- ukojenie/niespełnienie - usuń ten cholerny rym.
Resztę podsunęli Ci już inni.

Buźka

PS. Zjeżdżając w dół komentarzy zdążyłam pomyśleć: - No to za chwilkę pewnie Linka tu wparuje...
No i... była. Z czego też się uśmiałam (broń Boże nie z niej, z faktu)...

Szach-Mat

To i ja pozwolę sobie „wparować” z gratulacjami za tak wyśmienitą miniaturę.

Pozdrawiam wiosennie

Paru przecinków brakuje, ale poza tym to świetne. Ubawiło mnie bardzo. W kilku zdaniach doskonale sportretowałeś rozbieżność między męskimi wysiłkami, a kobiecymi oczekiwaniami. A co więcej - ja sobie nie umiem wyobrazic zamiany ról tych dwojga bohaterów
Piękne

Dla mnie świetne. Rozgryzłeś psychikę kobiet. Przecież my wcale nie chcemy pławić się w luksusie, marzymy jedynie o tym, aby ratować naszych mężczyzna, opatrywać ich krwawiące rany na wszystkich polach bitew.
Ot taka nasza słowiańska dusza

JaneE, Elwira,


dziękuję za komentarz.



Elwiro,

wcale nie musiałem, tylko chciałem.
I cieszę się, że mój aneks rozbroił Cię i przysporzył Ci wielu uśmiechów.


Pozdrawiam serdecznie.

dzięki Klatek.


Pozdrawiam.