Ugryzę się w kciuk i wypluję czterowiersz,
na raz na zawsze zadany autotemat,
o wróżeniu z potknięć, raportach o błędach,
tabelach w których przeważa pole - winna,

Paru zdań zbyt okrągłych, wypowiedzianych
pochopnie, oraz nieodpowiednim tonem.
Wtórujących przekonaniu, że być poetą
to odczuwać, jakby widziało się obraz,

Jaki nauczysz się rozpoznawać nawet
po omacku. Kiedy zbłądzisz, wskaże drogę
trudniejszą, poprzez odnajdywanie pojęć
po nazwach, nawet jeśli zawsze ukryte

Słowa nie dają odpowiedzi, a wiara
w liczby, do których mam pociąg zwany tak bądź
inaczej, mimo specjalnego nadzoru,
wpakuje mnie zapewne w kolejną kabałę.


20.03.2010 Olsztyn