Wrócił do domu wcześniej niż zwykle. Kobieta siedziała przy stole czytając gazetę. Rzuciła okiem na niechlujnego, śmierdzącego alkoholem mężczyznę. Ten podszedł do kuchennej szafki i otworzył ją. Oparty o otwarte drzwiczki patrzył przez chwilę do środka. Wyprostował się, podszedł do kobiety i uderzył otwartą dłonią w twarz. Jej okulary spadły na dywan. Złapał ją za włosy i silnym szarpnięciem zmusił do wstania. Uderzył drugą ręką w skroń. Upadłaby, ale nie puszczał włosów. Uderzył ponownie - w nos. Struga krwi pociekła po wargach kapiąc na piersi. Patrzył przez chwilę w zapłakane oczy żony; popchnął ją na ścianę. Chwycił za dekolt bluzki i rozerwał na pół. Złapał za szyję i ściskał coraz mocniej. Zaczęła bić go po głowie, próbowała kopać. Zrobiła się czerwona na twarzy, wytrzeszczała oczy, otwierała usta, krztusiła się. W końcu przestała stawiać opór. Zwolnił uścisk, zrobił krok w tył, wziął zamach i kopnął ją w brzuch. Upadła na ziemię dysząc. Kopnął ją w żebra. Wiła się z bólu. Kopnął ponownie. Złapał za rękę i przeciągnął po podłodze do sąsiedniego pokoju. Leżała na ziemi zwinięta w kłębek. Ścisnął jej ucho, pociągnął w górę i uderzył głową o twardą posadzkę. Nie słyszał jej krzyku. Zrobił to drugi raz, i trzeci. Wyprostował się. Kobieta leżała bez ruchu. Na podłodze powoli powiększała się brunatnoczerwona kałuża. Poszedł do kuchni, wyjął piwo z lodówki. Usiadł na krześle przy stole, otworzył gazetę, powiedział jakby sam do siebie:
- Nigdy więcej nie ruszaj mojej wódki.