Ech Zoluniu wsadziłaś dłuto w ręce rzeźbiarza, a ja tam i tak widzę Twoje serce, które oczom moim obnaża niecodzienny widok istoty, chciałoby się rzec nie z tej ziemiSerdeczności z mojej kieszonkiCzyta się bez potykania, choć pewnie rzeźbiarz nakruszył trochę odłamkami skalnymi

Zolu,
Twój wiersz też żyje, nie jest tylko ciągiem liter na papierze. Właśnie założył mi ręce na szyję. Nie będę się broniła, zakochałam się w nim
Serdeczności i gratulacje!

szacunek aż mi głupio że amator się rzucił między profesjonalistów.
Piękne ....

Wspaniale, mit jak żywy. Zmieniłbym tytuł, a może nawet całkiem usunął Galateę była by wtedy opowieść mitologiczna bez użycia nazw własnych.
Ale i tak jest świetnie.

ciepłe i cudowne
nieco altankowe
w tych miękkościach i miłościach

eh, Zolatea...

Warte oceny, którą zaraz wystawię
Można tchnąć tak lekkie życie w mitologię, nie kopiując i pozostając autentycznym i co ważne historia się z tego wiersza wyłania, czyli absolutny fenomen, towar deficytowy na rynku.
aż mu ożyła idealnie
ciepłem smagłego ciała z pragnień
szeptała jestem oto masz mnie
jestem dla ciebie jak mi strasznie

lepiej mnie zamień znowu w kamień
Piękna pointa!

Klatku: Bardzo mi miło. Jestem zaszczycona. Serdeczności!


Abisiu: Rozpieszczasz mnie, ale...ja tak lubię! Oj, bardzo! Cieszę się, że wróciłeś!

Bożko: Nie musi być smutna! Galatea tak mocno kocha, że się boi siły własnej miłości, bo ponadto - jest dla niej zupełnie nowym, dotąd nieznanym uczuciem! Jak wiesz, "przyszła na świat" jako dojrzała już kobieta! Nie uczyła się, dotąd nie kochała! Przepraszam, że wyjaśniam własny wiersz!

Zolu, podziwiam jak sobie zgrabnie majstrujesz w strofkach. W rymach wyglądasz bardzo ładnie
pozdrówka

Ja bym Galateę zostawił, to piękny mit. Moim skromnym zdaniem, ten tytuł jest ożywczym tchnieniem wiersza. Podobnie kiedyś miłość ożywiła wyrzeźbiony z tęsknoty posąg. (Jeżeli się czegoś bardzo pragnie, to w spełnieniu marzeń pomaga potajemnie cały wszechświat-Paulo Coelho). Jedna nieścisłość: Pigmalion wyrzeźbił Galateę z kości słoniowej, nie z albastru, ale to przecież poezja, czyli skrzydlaty, zrodzony z krwi Meduzy, koń-wiatrogon, więc można i tak. Reszta tak, jak napisali wcześniej inni, nie będę się więc powtarzał. Nie wystawiam rónież oceny-chociaż wiersz piękny, przeczytałem kilka razy-żeby nie być posądzonym o lizusostwo.

Voyagerze: Witaj, dzięki, serdeczności Czemu "lizusostwo"? Oczywiście, że tytuł zostawiamy!

Wystwiłem Ci już kilka najwyższych ocen, a przecież nie ma ludzi doskonałych, więc pozwól, że trochę przyhamuję. Równie wiosennie pozdrwiam :-)