Przeczytałem ,Twój wiersz przypomniał moje chwilę z życia ,ludzie losy są bardzo podobne .Ktoś mi kiedyś powiedział było minęło względem miłości ,poczułem się wtedy jak nie potrzebny śmieć , ile dla tej osoby musiałem znaczyć skoro ona zamieniła mnie we wspomnienie wybacz że się uzewnętrzniłem przypominał mi o tym Twój wiersz ,boleśnie nieraz zapadną słowa ale ponoć empatia jest po to by umieć współodczuwać ona uczy miłości .Na szczęście świadomość nakłada nowe zdarzenia które pozwalają zapomnieć ale czy do końca ,świetny wiersz doskonale oddane uczucie takiego stanu w samej treści .

Gawędziarzu Euridice Skorzystam z Waszych rad i zastanowię się jak je zmienić aby wiersz był lepszy. Przyznam, że będzie to dla mnie trudne, bo wylałam w niego trochę z siebie.
Dziękuję za pomoc i dobre rady

Nie obwiniaj się za to że przywołał wspomnienia nie są negatywne ,tą osobę spotka to samo albo już ją spotkało że poczuje mój smutek słowami które sama wywołała, bardziej z tego powodu mi jest przykro że będzie musiał przeżyć to samo albo przeżyła .Jesteśmy jak naczynia połączone między sobą . Pozwolę sobie powiedzieć że Ty też przypominasz mi kogoś ,Dziękuję również

Dla mnie to dobry wiersz, zastanawiałam się przez chwilę nad klinicznymi myślami, ale chyba jednak je akceptuję Czarno- biała
kronika jest dla mnie zrozumiała i msz dobrze tutaj użyta...
Nie wiem czy cokolwiek poprawiałaś, ale w tym momencie nie ma to już znaczenia
Buźka

Drawde miło, mi że przeczytałeś

Dziękuję Natalko

To prawda zmieniają i zamykają. Dziękuję za miłe słowa