1

zamiast mówić o sprawach wiecznych,
kryje się pod kołdrą i śmieje, mówiąc:
- to przecież cała tajemnica istnienia;
chrapliwy śmiech, ruchy krtani, ust,
wypluły was, całą zieloną ziemię. -
dla nas najważniejsza jest zieleń, nasze bagienko.
- ze śmiechu więc, ze śmiechu, z czego więcej?

czyja krtań, kto wypluł
i gdzie były/są jego nogi,
nie odpowiedział.

- kiedyś ludziom wystarczyło,
że ziemię podtrzymuje żółw
lub inne zwierzę, a teraz -
jakże wam tu opowiadać bajki.

*

- wszystko jest zapisane w zeszycie
to znaczy – inny świat każdemu przeznaczony,
może z przewagą dźwiękowej albo zapachowej
metaforyki: kto wie,
jeśli się pięść zaciśnie mocniej
na naszej ziemi, wzdłuż równika,
jakim językiem będziecie wtedy
mówili? –

strona po stronie kartkuje notes

- o tu, siedemset dwudziesta,
rok tysiąc dziewięćset ósmy,
Podkamienna Tunguzka,
mało brakowało. nie uwierzysz,
jadłem ciasto, rodzynka mi
wypadła.

2

- w pewnym momencie dowód
stanie się wystarczającym powodem.
wszyscy wiemy lepiej - tak, znam te wasze
bajki.

widzisz, znów pada
to słowo, a stopniowo
upadać będą następne;

„w pewnym momencie”, mówiłem
na początku i kiedyś może mi się zachce
powtórzyć ten termin.

*

- a gdyby wybór zastąpić ubiorem,
bez potrzeby wnikania w przywary żyjątka,
które są naprawdę jego zaletami,

(znasz przecież wyższą mądrość, idealną
i nieustającą, od początku o niej pisali).

- unosi brwi dumnie -

gdyby wybór ubiorem
i żadnych innych przyrostków,
wy, ludzie, macie zdolność do
wytwarzania zbędnych dodatków.

3

początkowo
wziąłem to za mruczenie
chwilowe i nieopatrzne,
krótką niezgodność wypełnienia
z narzuconymi ramami.
myślałem: trzeba słów,
niech wyjdzie śpiewająco.

potem zbyt szerokie prześwity
do wnętrza ziemi uświadomiły
pokusę ukrycia.

jeden spadł, kilku za nim,
przepadli. nowo przybyła
reszta przeżywa rozterki.

ten jeden wszystkich kusi.

- czekam pytania o nowy początek

4

szydził ze mnie dość długo,
dopiero na odchodnym powiedział
kilka słów: - a jeśli kiedyś
przyjdzie ci do głowy mówić o tym,
lepiej zapomnij o wszystkim.

zapisałem.


Bóg gadający 2

póki jestem, nie wierzą,
gdy pójdę, skończą się
wiara i niewiara, i może
wtedy będzie lepiej
nam wszystkim:

ja zza swojego okna będę mógł
obserwować nowo powstający
ład, oni przestaną prześcigać się w przekonaniach.

ale
co zrobię z nudą?



2008-2010