Widzę, że tu już wszystko pożółkłe, ale niezapomniane. Bdb. Dobrze, że bez interpunkcji - czyli ceiutko i zwiewnie. Pozdrawiam.

Euridice - Dokładnie tak, pożółkłe, ale niezapomniane i wciąż tkwiące cierniem w mrocznych zakamarkach duszy.
Abi-syn - jednak pozostawię, rytm jest taki, iż w żadnym razie nie tworzy się rym.
Dziękuję i pozdrawiam.

Alicja Wysocka - że co, przepraszam?

Darksiu - oni mają rację.
- olśnione/w łonie/niespełnione - to rymy.

Wiersz nie jest odkrywczy, to też prawda. Ale od czegoś trzeba zacząć.

Pozdrowionka

Ciekawe, szkoda, że wcześniej nie widziałem. Kojarzy mi się z jakąś utraconą miłością, smutne strasznie...

Co do poprawek to już chyba nic więcej nie pozostaje do wtrącenia. Pozdrawiam

Milu, pisząc "że co, przepraszam" miałem na myśli aluzję o liściach.

Dziękuję, Pokuniu, poeta ze mnie żaden, ale czasem nawet w niepoetycznej duszy coś zakiełkuje.

Dałeś do myślenia:
bo gdzie w dniu strorzenia
umieszczono
w sercu łono?

A propos przenośni. Rzeczywiście jest niedorzeczna. To, że zdarzają się bardziej niedorzeczne niczego nie usprawiedliwia. Posłuchaj Zapomina, bo ma rację. Serce nie ma łona ani żadnych innych drugorzędowych cech płciowych. Zresztą to zestawienie brzmi po prostu głupio (moim zdaniem). Pozdrawiam