Dwunastoosobowy apostolski band.

Czy uznać Tradycję za Przypowieść jest nie lada zagadką.

Czas nie istnieje, istnieją tylko zegarki.

Egzystencjalizm jest nosicielstwem życia.

Nietzsche: człowiek omyłką Boga czy Bóg – człowieka? A któż ich dopuścił do dyskusji?

„Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie – na cóż nam celibat?”.

Aby kochać, trzeba lubić i pożądać. Ostatnie chroni przed romansem.

Nie wiem: kocham żądzę, czy kobietę – wszakże niczym się nie różnią...

Chcesz osiągnąć oświecenie? W tym cały problem.

Najseksowniejsi mężczyźni? Uciekający z seminarium.

Gratis to kłamca pragmatyczny – gratis to wandal syntaktyczny.

„Panie, Boże, spraw, żeby mi się chciało, tak jak mi się nie chce” – pewna kobieta o NPR.

Mów często: „nie mogę się doczekać” – tak zapomnisz o śmierci.

I tu wielu się ze mną nie zgodzi. Cóż, ich memento mnie dławi, a im daje pokarm. Kultura zawsze szarpie za rzęsy i wpycha do gardła swoje dwa palce.

Ideał: dziecko się rodzi, a nie w a l c z y.

W naszej religii człowiek faktycznie boi się Boga – bez zbawienia wszystkich ani rusz.

Pan Bóg ludziom nie ulepił skrzydeł. Ponoć skrzydła rosną same...



Wychylam głowę: szary pan z papieżem drugiego kwietnia. On ma książkę. Obraca głową na prawo i lewo. Oprawa świeci, a pan prowadzący ją widzi. I nikt nie wie, że podróżuję autobusem.

Koślawe myśli, na wskroś nietaktowne. Koloryzowanie prezerwatyw, brak samozaparcia, szalbierstwo sumienia. Och! Ja nie jestem zwierzątkiem! A jeśli już, to najbardziej potulnym przed kominkiem Pana Boga.



Kim jestem? A bo ja wiem!

Jak można nie być sobą – przecież to logicznie niemożliwe.



Życie jest warte świeczki – tak ma prawo powiedzieć nie tylko gasnący. Sens buddyjski? Bez „nie”.



Kościół w VI przykazaniu objawił swoje tysiąc tysięcy, stawiając ipsację na równi z cudzołóstwem.