Kiedy stajemy sie słabi? Czy miałeś kiedyś wrażenie idąc prostą chodnikową drogą, wysiadając z taksówki, spoglądając przez okno pijąc kawę, jadąc autobusem czy wyprowadzając psa, że ujrzałeś kogoś kto przeszył Cię na wylot magią osobowości, przypominającą aurę słonecznego wakacyjnego poranka? A może miałeś wrażenie ze ocierając się o jego wierzchnią maskę pewności przez nieuwagę zrzuciłeś z niego ciężar nieśmiałości będąc po prostu sobą . Czy to możliwe, że dwie bratnie dusze mijają się, teoretycznie udając się w tym samy kierunku, zwanym szczęściem, będąc jednak na innych piętrach machiny przeznaczenia? Czy ludzie dobierają się według określonych konwencjonalnych schematów wykreowanych przez komercyjne społeczeństwo w którym żyją i zmuszeni są do bycia zupełnie kimś innym niż są?.
Nie zależnie od nas, z przyczyn wynikających z fizjologii człowieka, mężczyźni i kobiety utrudniają sobie drogę do szczęścia budują mur obronny czy twierdzę emocjonalnych konfrontacji. Pytanie po co? skoro każdy z nich tak na prawdę szuka tej nici niekontrolowanej wymiany myśli z kimś bliskim. Niektórzy latami żyją w toksycznych związkach udając ze to nieszkodliwe, choć samo pojęcie toxic oglądając reklamówki telewizyjne (bo zupa była za słona) czy czytając etykietę na plastikowej butelce wywołuje skrajne emocje lęku.
Czy ludzie uzależniają się od siebie na tyle, ze po rozstaniu nie są w stanie odnaleźć ponownie właściwe ścieżki do tej głównej nazywanej spełnieniem. Po co komu związek skoro większość traktuje to pojęcie jako ulotne. Sama nazwa wskazuje, że chodzi o jakąś więź, a nie tylko jej przystrojenie w szatę definicji słownikowej.
Czasami goniąc przez życie szybciej niż mistrz świata w Formule 1, możemy pominąć lub przeoczyć coś co doprowadzi nas do kilkukrotnego orgazmu emocjonalnego. Może po prostu boimy sie prawdziwości, a gdy mamy z nią do czynienia nie jesteśmy w stanie na tyle kontrolować swoich uczuć by nie trafić do zakładu dla obłąkanych? W pewnym sensie to paradoks, że każdy z nas tak na prawdę po części jest ascetą. Kiedy jest dobrze i tak jest źle…
Czy chcemy tego czy nie mamy do czynienia z różnymi ludźmi. Jedni wywierają na nas ogromne wrażenie i pamiętamy ich bez względu na ilość kolejnych zdarzeń, drudzy są jak ludzie widmo, przejdziesz przez nich i nic nie poczujesz, nie zostawiając po sobie żadnej emocjonalnej blizny…