Piękne niedowierzanie. Jak to miło, że marzenia się spełniają, a jeszcze milsze, że potrafisz się tym tak pięknie cieszyć, Marco! Nic nie zdradziłeś z upojnej nocy, a jednak...Dawno się nie widzieliśmy, tym milej Cię pozdrawiam!

Zolu - dzięki za miłe odwiedziny!

Czasem słowa niewypowiedziane potrafią zdziałać więcej, niż przegadane kilka godzin. Zresztą Ty to wiesz, w swoich utworach potrafisz precyzyjnie zawrzeć treść niby nic nie mówiąc, lub mówiąc o czymś innym.

To prawda – wolę o istocie rzeczy powiedzieć mało, pozostawiając czytelnikowi duże pole do interpretacji, a i sobie zostawiając zakryte to, co nazbyt osobiste…

Kiedyś w pamiętnikach niektórzy zaginali narożnik kartki, gdzie się wpisywali, na wierzchu umieszczali słowo „sekret”, a w zagięciu słowo lub kilka słów przeznaczonych wyłącznie dla właściciela pamiętnika. Inni powinni się tylko domyślać, co mogło być wewnątrz…

Lubię pozostawić w wierszu taki „zagięty narożnik” – wrażliwy czytelnik i tak się domyśli reszty…
Twoje „…a jednak…” potwierdza to, a mnie wystarczy – dziękuję!
Serdeczności!

Antek - dziękuję za poczytanie!

Marco: wróciłam, dziękuję za tak piękną odpowiedź

Antek: Mam lasery w oczach

Zolu - zawsze miło Cię gościć!

Mnie też się podoba. Każda kobieta chciałaby mieć tyle szczęścia, miłości, którą dostała Twoja bohaterka liryczna
Pozdrawiam
Już nie piszesz? Czy tylko nie wstawiasz tutaj?