To już chyba jakaś plaga chwalenia się, co wiersz wygrał. A ja bym wolała, żeby one broniły się same...
Ten zły jak na mój gust ie jest, ale jakiś taki bardzo przeciętny, niczym nie zakskauje w sumie...

Słynny wiersz Dominika;-) dosyć jasny, przejrzysty, co pokazuje każdy widzi;-) Forma wręcz publicystyczna, tekst na granicy wierszu i felietonu. Może to nowy trendy trend Felieton Poetycki, albo Wiersz Publicystyczny;-) Osobiście lubie zakończenie "wszyscy cool, bo jest fun i jest wypas." A przeczytane przez pana Macieja Szczawińskiego zdanie "Pizza na telefon. SSSeks na telefon." na długo zostanie w mojej pamięci.

Pozdrawiam.

Jeśli jest to szyderstwo z postaw współczesnych, spostrzeżenia autora są wyrażone trafnie i dobitne, jednak przekaz jest obojętny, bez wyrafinowania, urzędowy, a co za tym idzie zupełnie martwy...
Odczuwam wyraźny brak efektów porywu, oznak buntu przeciw takim postawom, no chyba że nawet autor w pełni je akceptuje, ale i w takim przypadku nie widać tu ani krzty zaangażowania, gorliwości.
Zazdroszczę ci wyróżnienia...

Bardzo cieszy mnie fakt, że wiersz znalazł odbiorców, którzy dodatkowo podjęli się oceny pracy. To dobrze, że pojawiają się zarówno dobre, jak i złe głosy, to dobrze dowiedzieć się, jak własne teksty są postrzegane przez innych. Dziękuję, i do rzeczy.

Co do bronienia się tekstów, to jestem zwolennikiem twierdzenia Vanillivi, że każdy tekst powinien sam się bronić. Wszak samo wskazanie wiersza jako laureata jakiegokolwiek konkursu tworzy pewien pryzmat, przez który recenzent patrzy, gdy podejmuje się oceny. Nie inaczej było i tu. Z drugiej strony, nie tylko fajnie chwalić, ale myślę też, że dobrze jest czasem się pochwalić. Stąd informacja.

Co do wypowiedzi Valdensa. Myślę, że opublikowanie fragmentu jednej z piosenek T LOVE trafnie utożsamia go z moim tekstem, bo i poglądy i zamiary pisarskie mam sporo podobne do Muńka Staszczyka. Tak się składa, że akurat tę kapelę znam bardzo dobrze i identyfikuję się z poglądami, które wylewają się z piosenek rockowego bandu. Na co później wskazał valdens "olać to". Naprawdę, jesteśmy produktem (Dżon napisał "jam jest produkt" i na chwilę dzisiejszą pozbawienie się płaszczyka postępujacego konsumpcjonizmu jest rzeczą niemożliwą, a anarchistyczna i alterglobalistyczna wola jest dziecięcą naiwnością, krzykiem niedoświadczonego psa szczekającego na śnieg. Olać to! I kupić kokakolę. Takie są też płyty T LOVE, smutnie godzące się z rzeczywistością, acz muzycy nie tracą świadomości. Jak wtedy, gdy z głośników rozbrzmiewa po prostu: punk is dead.

Po prostu. A Tobie fantasjo życzę trochę pokory. Albo masz 15 lat - sam niedawno miałem - i wciąż wierzysz, że wywrócisz Andy. I pozostaje jeszcze "stylizacji na dzisiejsze trendy w pozji". Nie wiem. Nie czytam poezji.

P.S. Wiadomym jest, że zbrodnią autora jest interpretacja własnego wiersza i zabieranie tej przyjemności innym, jednak jest jedno "ale". Ale - szkoda, cholernie szkoda - że nie pojawił się wpis o pierwszych dwóch wersach, które - też mam prawo oceniać - podobają mi się najbardziej.

Pytanie: kto rzuca oszczepem i skacze o oszczepie? Może ktoś zgadnie?

Pozdrawiam, decKster