Poza horyzontem tego miejsca żyliśmy gdy byliśmy młodzi
w świecie magnetycznym i pełnym cudów
Nasze myśli zabłąkane stale i bezgraniczne
Głos oddzielnych dzwonów się rozpoczął

długością długiej drogi i na dół drogą dalszą
oni wciąż się tam spotykają
nad brzegiem...

tam była "nierówno pulsująca" wstęga która ciągnęła się za naszymi krokami
upuszczająca miriady małych stworzeń próbujących związać nas z ziemią
do życia konsumowanego przez powolny upadek
trawa stawała się bardziej zielona
światło było jaśniejsze
z przyjaciółmi opleciony
cudami nocy

patrząc za ten żar mostów jarzących się z tyłu za nami
przelotne spojrzenie na to jak "zielone" to było po drugiej stronie
kroki wzięte do przodu lecz lunatycznie powracające w tył
wlekące się za siłą jakiś wewnętrznych prądów

Utrudniane wiecznie przez pragnienia i ambicje
tam jest głód ciągle niezaspokojony
...Nasze oczy wciąż wpatrujące się w horyzont
przecież na tych drogach byliśmy tyle razy.

trawa była bardziej zielona
światło było jaśniejsze
zmysł smaku był słodszy
Te noce cudów
Otoczony przyjaciółmi
Zmierzchu mgły wzbierają...
Woda wylewa
Nieskończone rzeki
Na zawsze i Wszędzie