Era: Serdecznie i cieplutko dziękuję! Pozdrawiam polonistycznie! Cieszę się, że trafiło na konesera I przepraszam za brak skromności. Wstydzę się!

Ja się zatrzymałem, i to na dłużej. Dobrze wkomponowałaś powtórzenia - potem rozbijając je w mozaikę, którą czytelnik powinien sam ułożyć. Na plus, jak najbardziej.

zachwyciła mnie forma- i ta rytmika- gratuluję- a co do treści- zraniona kobieta- stracone złudzenia- tak trudno wtedy by brzydkie uczucia nie dopuścić do głosu- być prawdziwym człowiekiem- tylko to nie takie proste- pozdrawiam

No tak, wieko już samo z siebie ciężkie... Zwróciłaś Zoluś mi uwagę na tę formę, cóż, ja nie polonistka, jakoś mi to umknęło (och nie tylko to!). Ale "siałam w uprawie kąkole" - genialne, nigdy bym na to nie wpadła, może z racji dyplomu! Siać trujący chwast segetalny, w uprawie, znaczy się zabieg celowy!!! Daje do myślenia, próbuję zrozumieć... Trucizna? Zemsta???
Pozdrawiam!

Zola, wiersz jest wyjątkowy, nie dosyć, że mi kąkąle się sniły? Jest kapitalnie zobrazowny: "zbliżenie kamery" na postać peela (kolor i ostrość!), następnie perspektywa i delikatne przejście - retrospekcja. Następnie znów scena, w której pokazany jest peel i szczegóły stanowiące myśl przewodnią. Ostatnia jest najmocniejsza, bo na pierwszym planie usta i oczy peela i wyraźne słowa, za chwilę powtórzone przez echo... Suknia peela z jedwabiu w błękitnym kolorze, na głowie kapelusz lekko żółty z wpiętą herbacianą różą. Czas trudny do określenia. Jakby scenariusz chciał go uczynić nieważnym...
Kąkąle? Może tylko jak trujące myśli?

Teraz Zolu widzisz, co dzieje się w mojej głowie, gdy czytam wiersze. Muszę więc ocenić, nie da rady. (Ś)

Julando, dzięki śliczne. Całuski!


Jarku: Bardzo mi miło, że "Twoje". Chyba o tym wiem Pozdrawiam.

I już wiem, że wielki... Wieśku Drogi, serdeczności. Bardzo jestem wdzięczna, że mnie pognałeś do roboty. Ty i Jakint! Cieplutko, bardzo.

amelo - powtórzenia są tutaj jak najbardziej wskazane wszak to vilanella
Nie znoszę rymów gramatycznych, ale jednocześnie doceniam pracę autorki

Pozdrawiam i gratuluję cierpliwości

Zoluś,
ja bym się nie porwała na taki Everest za nic w świecie, a Ty nawet zadyszki poetyckiej nie masz
Winszuję formy

Zolu - chyba źle odczytałaś moje intencje
Chciałam podkreślić , że napisanie vilanelli wymaga jednak oprócz talentu (który autorka niewątpliwie posiada) dużej dozy cierpliwości...
Pozdrawiam cieplutko

Zabawa słowem, słowem zabawa, przyznam się, że niektóre formy mnie przerastają:
Zolu, lecę do Twoich pierwszych na PP, teraz sześć dam, wtedy ledwie zachęcałem do wierszoklecenia, qurka, teraz na PP stajesz się klasykiem!
kłaniam się nisko

Pisz, pisz Zolka, a ja będę, tfu, już jestem Twoją wierną czytelniczką i… uczennicą. Motywujesz mnie do pracy (porwałam się na napisanie villanelki) i za to stokrotne dzięki!

„zamykam wieko ciężkiej powieki
nie zdradź mnie zmarszczko na czole
sza dziś tak trudno zostać człowiekiem”

Zabawa słowem przednia, gratuluję!

Serdeczności

Czytałam, a jakże, nie raz nie dwa villanelki (Jakinta też - ma dwie wklejone na PP), ale dopiero po lekturze Twojej zdecydowałam się pobawić tą formą. PoZdrówka