był czas łowienia gwiazd we wzory słów jak jedwab.
na raz smakował haust nie twoich ust i przepadł.
a chociaż los przetrzepał trzos, zostawił grosz nadziei.
na grzbiecie łach, pod stopą piach

… trzeba się dzielić.

na suknię masz wciąż złoty czas i tani zwój perkalu.
nie wplataj już w warkocze snów i powiedz „tak” - bez żalu.
zielony żart wciąż tynfa wart, niech turla śmiech zuchwały.
pończoszki dwie załóż i leć

… trzeba iść dalej.

przytulasz wiersz, a ludziom chcesz zaglądać w twarz nie wierszom.
z naiwnej gry rodzą się łzy i masz je, masz – nie pierwsza.
kto ostro gra, zabiera zysk lub łyka smak przegranej.
dopóki świat wytycza trakt

… jest doskonale.

czerwony sok w kieliszkach, gwar, taneczny krok... ty śpiewasz.
i jeszcze raz serce – nie głaz w lipcowy skwar dojrzewa.
na przekór tym, co ścielą ci ocean mgły pod nogi
wydłużasz krok i jeden skok

… nie schodzisz z drogi.

dopóki wciąż orkiestra gra, we włosach wiatr a w sercu żar,
nie warto strzec straconych szans, dopiero się wypełnia czar.
kochaj a resztę - niech to czart,

… dopóki pragniesz.



25.07.2010.