Julko, bardzo dobrze czyta się Twój wiersz, mam jednak kilka uwag:

-wyrzuciłbym trendy z trzeciej zwrotki, zaburzają delikatny, troszkę stary klimat wiersza


tu mi zgrzyta, jeden czasownik z korzyścią dla tekstu można by usunąć

Poza tym miło się czyta, ładny rytm, klimat, ciekawe rymy.

Mili goście Gawędziarzu i Poke,

kilka dni temu dni temu, na Podhalu doszczętnie spłonął od pioruna w kilka chwil mój rodzinny dom. Było o tym na TVN 24 i był pokazany mój brat, powiedział słowa: ,,moment i po domu''
Ja to chciałam przesłać czytelnikom możliwie bez patosu, ujmując moje więzi z tym domem. Na ile mi się udało, będę z zapałem czytać w komentarzach.
Gawędzdkowi i Poke bardzo dziękuję, że mimo usterek zainteresował.
Postaram się poprawić.

Tak Poke, to strata w sferze uczuć, sentymentu.
Zawsze tam stał i można było wracać myślami w dziecięce lata, przenikając ściany, znów wycinać z bluzki w różyczki (przemyconymi nożyczkami,) sukienki dla drewnianych lalek. Ale o tym jeszcze napiszę niejeden wiersz.
Mam w pamięci nagromadzone sterty ciekawych wspomnień.
Takich, nie każdemu znajomych ze swojego życia.

Juleczko, przykre to... Przypomniał mi się inny dom, na niewielkim wzgórzu stał całe lata. Nigdy nie widziałem przy nim nikogo innego jak dwójkę staruszków, potem już tylko jedno... Mieszkali jakby na uboczu, miejscowi mówili zasiółek. Ciekawostka, że przez te wszystkie lata omijały go typowe tragedie: wichury, powodzie, pożary (czego nie można już powiedzieć o sąsiadach). Nie powiem, że był niezniszczalny, ale dopiero po śmierci właścicieli, sąsiedzi mogli to sprawdzić rozbierając go deska po desce...

Tobie wspomnień nikt nie rozbierze.

Na koniec kilka uwag o wierszu:
Kochana, pachnie naftaliną. Pierwsza zwrotka cacy ale dalej już nie tak wesoło. Drugą bym całkowicie przepisał. Domyślam się, że pisałaś w emocjach i chyba tylko to Cię tłumaczy, bo temat sam w sobie bardzo nośny. Zdecydowanie jestem za poprawkami i to solidnymi, a że na nowicjuszkę nie trafiło, to wiem że spokojnie sobie poradzisz. Daj znać, w tej sprawie (via PW)

ściskam sisey

Wasinka, bardzo sobie cenie twoją opinię o wierszu, bo wiem że się na tym znasz.
Czytam dużo twoich komentarzy wierszy i prozy i widzę, że rzetelnie oceniasz, bez pozowania.
Wiersz jest napisany w trochę starym stylu, jak to nadmienił sisey, ale mój dom rodzinny miał ponad sto lat, zbudował go ojciec i pewnie by się ucieszył, że właśnie tak o nim piszę z nutką sentymentu w stylu jemu podobnym.
Sama nie wiem co robić, czy ulec siseyowi, (on przecież do tego przyzwyczajony,) czy niech zostanie jak jest. Proszę podpowiedzieć.
Czasem są w życiu sprawy tkwiące wewnątrz, trudne do zrozumienia postronnym.
Człowiek wyraża siebie słowami i dobiera je według potrzeby serca.
siseyku, zawsze cenię twoje komentarze i liczę się z nimi, czy jednak nie zmienisz zdania? Jeśli nie, to postaram się zmienić coś w wierszu, ale tak naprawdę nie wiem co.
Z całego serca dziękuje wszystkim komentującym tak, czy inaczej mój wiersz.

Julko, niezmiernie zdziwionam jest Twoim uznaniem dla mych komentarzy. Nie spodziewałam się i naprawdę dziękuję.
Z wierszami sprawa nie jest zbyt prosta. Mnie osobiście zapach naftaliny nie przeszkadza (w słowach, a nie w szafie...), bo czuję, jakbym czasów odległych dotykała. Jeśli styl podpowiadały dodatkowo inne uczucia, to nie widzę powodu, żeby go zmieniać.
Pierwsza zwrotka rzeczywiście nieco różni się od pozostałych. Osobiście cenię rady Sisey'a, chyba szczególnie dlatego, że są szczere i obiektywne, mające na uwadze dobro tekstu. Jednak każdy nosi w sobie inną wrażliwość i upodobania, dlatego Autor może sprawdzić, wypróbować, ale czy warto ostatecznie skorzystać - sam będzie wiedział najlepiej. Ten, który pisze, pisze sercem; ten, który czyta - sercem również. A droga od serca do serca prosta nie jest. Wiem - banał, ale cóż. Zawsze warto przyjrzeć się uwagom innym, a co zastosować - podpowie sama poezja, która w duszy tańczy.
A na sercach wielu już zagrałaś, Julko. Wiemy zatem, że Twój wiersz przemawia.
Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję.

Oczywiście, Julko. Wszystko winno dojrzeć...
Pozdrawiam.

Jadwisiu hej.
Buziak