Pamiętam taki rytm, takie frazowanie, taką "wyliczankę" Pana Wojaczka. Choćby "Wstęp do nauki o barwach" albo "Ballada bezbożna" (tylko tam chyba było po 13 sylab?), ale melodyka, frazowanie - podobne. Nie wiem, czy taka była inspiracja (znaczy Wojaczkowa), ale z tego powodu się zatrzymałem.
Nie bardzo jednak chwytam, dlaczego te rozbite wersy (początkowy i ostatni) - początkowy "ładnie" łączy się z tytułem, to łapię, ale ten ostatni - czemu taki że tak powiem wyalienowany? jakby brakuje mi dwuwersu na koniec, ale jest pewnie jakieś sensowne i racjonalne uzasadnienie, ciekawym go - co więcej: chętnie dołożę tę uzyskaną wiedzę do "swojego doświadczenia"

Hm - Kupuję w całości to wyjaśnienie. Świadoma "niekompletność", złamanie reguły powtarzalności, efekt braku czegoś oczywistego, co PO PROSTU powinno być a priori, a nie jest. Zgoda - to ma sens. Ciekawy zabieg (zapamiętuję, wykorzystam).
Jako że cenię świadome pisanie, zawitam w następnym tekście <zaintrygowany>.

Mam pytanie do autorki: w jaki sposób kruk i ćma wpływają na sny z gwoździ ???

Bo inaczej zostałyby użyte bez celu po to tylko by zapełnić wers.

To z kolei mogło by wskazywać że wiersz-wyliczanka został złożony z byle jakich kawałków, tak aby tylko były zgodne z rytmem.

Claudio - w wierszach używam słów wyłącznie z celem. Bo inaczej to strata czasu. Mojego i czyjegoś. I nie wiem, co u Ciebie tak dokładniej oznacza słowo "wpływać". Mniejsza z tym. Przyjmuję, że pytanie: "jak wpływają" = "jaki mają związek". Odpowiadam: mają związek składniowy, który czytelnikowi ma sugerować możliwe rozwiązania tego, co Cię zainteresowało. Miłych poszukiwań. Thx. Pozdrawiam

Fajna zabawa słowem.
Śpiewnie, zwiewnie i bajecznie.


Serdeczności

Nie rozumiem, o czym mówisz. Składnia bez logiki nie istnieje, Claudio. Po prostu.

Za to ja rozumiem, o czym kolega Claudio mówi. Zauważyłem, że posiada bardzo brzydką cechę, która ujawnia się w taki sposób, że ten nie potrafi przyjąć krytyki i opinii innych, rewanżując się szukaniem dziury w całym i bazując na bardzo, bardzo niejasnych podstawach.

Claudio, jeżeli uważasz, że (mimo wszystko i mimo krytyki) twoje wiersze są świetne, po co wrzucasz je na portal, na którym większość ludzi uczy się pisać? Proponuję założyć bloga, wyłączyć możliwość komentarza i żyć w przekonaniu, że twórczość nie posiada wad. Ewentualnie założyć kółko wzajemnej adoracji, które po komentarzach zwrotnych, pełnych zachwytu, będzie bić peany nad każdą rymowanką z przekazem. Zawsze to jakaś publiczność.

Z tego co zauważyłem, to rozmowa z tobą przypomina kopanie się z koniem. Na początku sądziłem, że może faktycznie za bardzo pojechałem po rymowankach, skoro się uczysz i miałeś prawo się zdenerwować. Teraz widzę, że każdy głos krytyki traktujesz w ten sam, niezrozumiały sposób ukazania, że skoro "ty jesteś kiepski to i wszyscy dookoła są". Nie spotkałem się z czymś takim na PP jeszcze. I bardzo mi przykro, że w końcu musiałem.

No ale dla mnie to tylko oznaka braku dojrzałości autora.

Przepraszam, że nie na temat wiersza, no ale musiałem.

pzdr

Tu nie chodzi o pochwały czy krytykę. Z wierszem jest jak z jedzeniem, nie każde smakuje każdemu. I bynajmniej nie mam za złe, że go skrytykowałeś - twoje prawo. I tak na marginesie - twarz lumpa spod budki z piwem to naprawdę wdzięczny obraz na tekst i nie wiem dlaczego ma być pospolita.

Po prostu widzę w jaki sposób zachowujesz się na portalu i jakimi kryteriami kierujesz się dobierając ocenę i (i sposób oceny) wiersza.

Nie jestem znawcą, ani krytykiem - dlatego liczę się z tym, że popełniam błędy. Ale powiedzmy sobie szczerze - twoje wiersze są jeszcze słabe, to bardziej rymowane teksty opisujące rzeczywistość, niż poezja, która ma wzbudzać refleksję. I kiedy ktoś ci to wypomni ( i to nie jedna osoba, a kilka), nie złośliwie, a po prostu chcąc naprowadzić cię na odpowiednie tory, zamiast wyciągnąć wnioski, grasz w dziwny sposób.

Przemyśl to, bo w ten sposób zatrzymasz się na etapie, na którym jesteś. Cienkich rymowanek - cokolwiek ty byś o nich nie myślał i o poezji, która otacza cię dookoła.

Kurczę, no ja nie mogę wytrzymać, a niech mnie posiekają za offtop.
W wierszu nie musi być logicznie, ma być poetycznie,
Ciągle to powtarzam. poeta nocą widzi słońce, a w dzień gwiazdy, widzi to, czego inni nie widzą, podobnie jak w bajce.
Kłamie, zmyśla wedle potrzeb.
Np.


Cudownie abstrakcyjne. Bandaże mają cień?
Ano mają, najwyraźniej, w tym świecie mają i jeszcze można go ukraść.

Ufff...