Hmmm... Jak czytałam to było lepsze zaskoczenie, to co mi się wydawało. A wydawało mi się, że na początku opisujesz tego "gówniarza", a potem jakby okazuje się, że mówiłeś o sobie. To by było super. Szkoda, że poprowadziłeś to inaczej. Może pomyślisz o mojej wersji? To jest super zaskoczenie dla czytelnika, coś fajnego i oryginalnego. Ach, podpowiadam Ci, mogłabym sobie schować dla siebie ten pomysł , ale co tam. Ogólnie całkiem ok, wiersz jest dobry. Pozdrawiam.

Nie mogę patrzeć na dzieci z karabinami.
Powstanie, czy zabawa, nie mogę i już.
Co tu do rozumienia, Lewku?
To narzędzie zbrodni, nie misiu.
Nie krytykuję Twojego wiersza, odniosłam się do treści, która mnie mocno poruszyła, ot co.

Pozdrawiam

bolesne, ale tak to wyglądało,

i to o szkole, wielokropek jest bardzo wymowny w tym miejscu, wyraża więcej niż jakiekolwiek z niepotrzebnych słów, osobiście ten wiersz nie jest w stylu poezji, którą lubię, ale ma wymowę, jedyne jednak co mnie bardzo kłuję w ślepka to ostatnie dwa wersy, domyślam się jednak,że tego od niego wymaga cały charakter owego dzieła pozdrawiam

Dzięki za komentarz – każdy temat II-ej wojny lub Powstania był przerobiany po stokroć.