Przyczepię się do tytułu, a wiesz dlaczego? Bo w moim odczuciu, to całkiem udana próba ekfrazy, ale wyłazisz tu poza ramy obrazu, a zatem czuć tu Twoją interpretację dlatego to raczej wg Stefanowicza niż Muncha, tak myślę. Klasyczna forma jest mi spójna z datą powstania obrazu, i chociaż rymy to nie moja poetyka, to czasem znajduję i w nich swoją perlę, a że 'Krzyk' to jeden z moich ulubionych obrazów, to Twój wiersz przylgnął do mnie bez wahania. O rytmie i średniówkach wypowiedzą się pewnie jeszcze nasi fachowcy, więc zostawiam to lepszym. Pozdrawiam.

Nadpisuję: akceptuję tekst po Twoim komentarzu. Ale zanim go przeczytałam, rozpisałam się jako niżej zostało.

Doczytałam. Wiesz, dużo tu słów. Teraz zauważam paradoks, posłygujemy się słowem, próbujemy z nim robić takie sztuczki, że tylko dreszcz..., a tu nagle mówię, że za dużo słów, kiedy tak się postarałeś...
Obrazu Muncha nie lubię, akurat nie. Nie umiem podać przyczyn. Lubię natomiast piosenkę Kaczmarskiego nt.. Fenomenem przekazu z malowanego Krzyku jest cisza... Utkwiony w gardle niemy krzyk poprzeprzez pokoje myśli (cyt. tu fragment mojej piosenki.) Wiersz o tytule, jaki tu dałeś trzeba napisać niemą ciszą, z której się wydobędzie krzyk...
Ale jedno mnie uspokaja. Tekst jest dowodem, że Autor nie doświadczył stanu, który ukazuje obraz. I całe szczęście! Czekam na inne wiersze, zabawne, mądre i pogodne, takie z żartem i puentą jak to u PS.
Pozdrawiam!
Dopisuję - wkliliśmy komentarze w tym samym czasie. Z genezą obrazu, czytałam też coś innego... W każdym razie, dla mnie Krzyk jest obłędem. A na górze "nadpis", bo Twój koment wyżej mnie przekonał. A rytmu nie sprawdziłam, skupiłam się na przekazie, ten ważniejszy mi się wydał. Wrócę jeszcze!

Wróciłam podziękować i chwalić Twój wiersz... Dokonałeś cudu. Przestałam się bać obrazu Muncha! Teraz go nawet polubię. Terapeuto! Poważnie to piszę. Serio, dzięki. Na dowód zostawiam: świetny! (Śpiewa się, prawda?)

Julando, prawda. Ja go czasem śpiewam... to znaczy nucę czytając. Lubisz interpretację Kaczmarskiego? Spróbuj na melodię Jacka. Dziękuję, że wróciłaś.
Link a. Czyli jednak udało mi się przekazać wszystko co chciałem. - "Zasmucił mnie jakoś ten wiersz. Ale nie dlatego że ktoś w nim cierpi. Tylko że tak łatwo w cierpieniu daje się wrobić w standardową grę, która odbiera oddech na życzenie: ja i brzydkiświat. Jakby uwziął się na siebie samego" - Właśnie tak było. Siostra Muncha została umieszczona w szpitalu psychiatrycznym a sam Edvard obawiał się, że również zachoruje. Bał się samotności i obojętności innych ludzi. Rymy gramatyczne - nie unikam, bo mi nie przeszkadzają, chociaż obsesja na ich punkcie jaką zauważam na 'pp' rzeczywiście daje mi do myślenia.
Matahari. Mam nadzieję, że to samo będziesz mogła napisać o każdym kolejnym
Dzięki i do zobaczenia.

Stefanowicz - jestem na PP od niedawna i nie mam pojęcia, jakie są jego obsesje; nie wiem zresztą, czy w ogóle kiedykolwiek będę się nad nimi zastanawiać. Sama pisuję różne wiersze, zarówno numeryczne, jak i nie, więc współbrzmienia traktuję bez uniesień, jako jeden z niezliczonych środek wyrazu. I jak pozostałe, rym - ani jedynie "dobry", ani jedynie "zły", a tylko użyty trafnie bądź nie. To myślenie obejmuje również rymy gramatyczne. Tutaj chodziło raczej o to, że współdźwięki (nie wiem dlaczego tak się stało) jakoś szczególnie rzucają się w oczy, jakby były wypieszczone do przesady, a wg mnie lepiej, kiedy rym wpada w ucho tak, jakby go nie było.
Tak czy inaczej, spotkanie z Twoim tekstem w ogóle przypomniało mi, że istnieje ekfraza. No i uzmysłowiło, że przecież sama jeszcze jej nie próbowałam. Myślę teraz, co chciałabym i mogła ekfratycznie opisać.
Dobrego.

Stefanowiczu, no i byłby klops gdybym to przegapiła, a to sama przyjemność móc coś takiego przeczytać - czuje się mocne pióro autora, no i tak tu mi dobrze z tym wierszem, wyszperałam to i owo dla siebie, dla mojego widzenia i czucia:yesozostaje mi tylko podziwiać i podziękować za moc wrażeń.Serdeczności z mojej kieszonki

Jeszcze jedno mnie razi (ech, ja to upierdliwa jestem) drugi wers pierwszej zwrotki- jak ćwiczenia z logopedii. Mnie sie język łamie przy czytaniu na głos.

Krzyk Muncha/ "zobaczyć Krzyk"- wiersz autora zdecydowanie bardzie sugestywny niż obraz, znakomity wiersz!

...a gdy tak ktoś zapisał słowem obrazy Zdzisława Beksińskiego-nie wiem czy dało by się to czytać... w jego obrazach jest tyle uśpionego zła