niechcący przeczytałam, nigdy bym się nie spodziewała, że taki prozaiczny
nie, no, wiersz nawet, tylko trzy ost.wersy w pierwszej strofie łamią wg mnie rytm i harmonię

ale dlaczego w ugrach? mój Boże, to najbrzydszy kolor w świecie...

Gdyby było moje, zakończyłabym jednak na "chciałbym", to znaczy zrezygnowałabym z dedykacji - wg mnie niepotrzebnie rozprasza, osłabia ostatnie słowo tekstu. No, ale nie ja pisałam, a wola autora to świętość, więc będzie, rzecz jasna, tak jak Ty zechcesz
Wiesz, dobrze mi się czyta Twój wiersz, na tyle, że mam ochotę trochę z nim porozmawiać, czyli odpowiedzieć mu, tak jak czuję, że można odpowiedzieć, bo lubię tak gadać z różnymi wierszami, jeśli mnie zaciekawią.

mówię że to normalne
wchodzić w bliskość
nie powstrzymywać morza
bzdurzyć o gwiazdach
pamiętając o rachunku po prostu

idę
tak pod wiatr
a przy nim niebo czyste

widzę nas w prozaicznej scenerii
łagodnie
w melodii bez fałszu
przejrzystej

chcę


Dobrego, sisey - ta od nie wiadomo czego.

O, masz. Ech, sisey, sisey, Ty. Gdzie tak wierszą Heh, zabieram w niedźwiedzie futrzane łapy to pytanie. Może przyda się w jakichś mroźnych czasach. Linkpozdrowienie z Drogi - dla Ciebie.

Sisey się blado uśmiecha, bo rozumie... (tu miejsce na niedopowiedzenie).

ukłony s