Ciekawy wiersz. Zafrapowała mnie pierwsza zwrotka i potem już tak zostało. Niemniej nie udało mi się rozgryźć dlaczego skarpeta ociekała krwią i pewnie tak już zostanie. Wydaje mi się również, że niepotrzebnie na koniec jest "na koniec" :-)
I chociaż temat nostalgicznych wspomnień letnich pocałunków, w naturalny sposób związany z tematem przemijania jest zgrany, przedstawienie go w sposób, jaki to zrobiłaś uważam za krok w dobrym kierunku.
P.S. Zastanawiają mnie te "stale niezmienne". Jak mniemam chodzi o złote plomby, wkręcane w stawy śruby ze stali nierdzewnej? Zestawienie stale - niezmiennie pachnie jednak troszkę pleonazmem. Pewnie dlatego jest frapujące.

Oj, czyli jednak wątek metalowy nie był trafiony. Ale przecież metale wolno się rozkładają. Być może ten "na koniec" mnie uwiera, ponieważ jest to jedyna współdźwięczność w tekście: w dole - na koniec. Pozdrawiam.