Dzisiejszej nocy miałem zuchwały sen. Śniłem o rzeczach, których na jawie nie byłbym w stanie popełnić, czy zwyczajnie stchórzyłbym przed nimi. Był to sen o wtargnięciu do Wielkiej Skarbnicy. Pamiętam dokładnie jak przygotowywałem się do napadu. Miałem broń, miałem plan, miałem przyrządy do otwierania sejfu - byłem zdecydowany.
Przypominam sobie, jak stałem na balkonie patrząc na nią. Była solidnie opancerzona, a mimo to, czułem, że mnie oczekuje. Ostatni szaleniec jaki próbował tego dokonać (na jawie) przepadł bez wieści. We śnie o nim nie myślałem. We śnie nie bałem się oporu, nie miałem wątpliwości.
Kiedy wchodziłem na marmurowe schody, czułem i słyszałem tylko swój oddech. Byłem zdenerwowany, byłem też niesamowicie podniecony, moje mięśnie drgały jakby pieszczone delikatnymi przepływami prądu. Usta mi się zaciskały to rozluźniały, zagryzałem zęby, byłem skupiony.
Długa kolejka mężczyzn stojących do kasy. Mdli, bez zapachu, bez wyrazu, szarzy. Złapałem za rękojeść karabinu, delikatnie wysunąłem go spod płaszcza i wrzasnąłem. W głowie to było „Start”, na ustach „To napad! Gleba! Zamknąć mordy, bo zajebię!”. Serce waliło mi szybciej niż myszce w kołowrotku. Wskazującym palcem pieścił spust. Obracając się szedłem powoli w stronę kasy. Byłem gotowy na śmierć każdego z nich. (We śnie planowałem od 4 lat napad na ten bank.)
Podszedłem do kasy. Zbiłem szybę kolbą, krzyknąłem: „Pizdo! Wstawaj i zaprowadź mnie do sejfu! Szybko szmato! Szybciej!” Dziewczyna biegnąc kurczyła się, szedłem za nią powoli. (Czułem rozkoszne dreszcze na całym ciele. Wiedziałem że zbliża się moja chwała. Za chwilę ujrzę w całym swym bezwstydzie niepoliczalne stosy forsy!) Gdy mierząca, może dziesięć centymetrów kasjerka wskazała mi skarbiec, rozgniotłem ją butem. Zobaczyłem dwa pokrętła. Założyłem słuchawki i zacząłem dzieło.
Trochę w lewo, trochę szybciej, teraz w prawo, jedno kółko, drugie… spokojnie, może szybciej… wsłuchiwałem się w dźwięk mojego skarbu… Byliśmy tylko we dwoje, już nic nie było w stanie nas rozdzielić… pieściłem ją, a ona miała za chwilę się odwdzięczyć. Tak bardzo jej pragnąłem, była jak czarny golf na Tobie.
(…)
Nie będę Ci mówił, jak się ten sen skończył. To tylko sen. Na jawie nigdy nie będę miał takiej forsy, nigdy nikt mi jej takiej sumy nie powierzy - sama rozumiesz. Kiedy nie śnię, mogę tylko oglądać tak dobrze strzeżony skarbiec, ale nigdy nie wejdę do środka, nawet się nie dowiem dokładnie co tam w środku jest. Nigdy.