Dzięki Szu.

Rzeczywiście, przecinki się zgubiły.

Z założenia ten tekst nie miał być lekki, mam nadzieję, że nie wkradł mi się tylko tu patos, który przy tym temacie jest dość łatwy do uzyskania.

Jeśli pojawiają się pytania to wg mnie nie ma nic lepszego dla tekstu.

I teraz moglibyśmy podjąć dyskusję, kiedy ten czas jest właściwy.
Czy weźmiemy pod uwagę tylko odczucia bohatera, czy jeszcze tych, których może to dotknąć poza nim.

A śmierć i tak przyjdzie, kiedy będzie jej czas. Bo tak to już jest.

Pozdrawiam.

Wydaje mi się, że śmierć to nie tylko fizyczny kres żywota, tak po Twoim komentarzu przyszła mi na myśl Poświatowska i wiersz
wszystkie moje śmierci
i ona się odniosła do miłości, ale przecież to także w codziennym życiu niezrealizowane marzenia, życie w niespełnieniu i zawodność pamięci.

Taką wiedzę zdobywa się z czasem. Przychodzi taki moment w życiu, każdego z nas, że częściej się nad tym zastanawiamy.

"czas"
tekst dotykający kresu, personifikacja śmierci

"Gdyby się udało…

pokocha ją – tak po prostu"

Podoba mi się zakończenie... tak po prostu

pozdrawiam

Dziękuję Elu tak po prostu

Izoldo będę rada bardzo jak nadejdzie właściwy czas.

Alegoria dość często spotykana, ale pokazana ciekawie i niebanalnie. Temat ciężki, ale prawdziwy. Że przytłacza, doskonale wpisuje się w obecny klimat i przede wszystkim idzie torami, jakimi chodzą myśli wielu z nasz w listopadzie, to na plus. Końcówka bardzo dobra. Do zastanowienie, pomyślenia i zabrania ze sobą. Przyda się, kiedy w nocy sen odejdzie.
Pozdrawiam.

Zaczęło się poetycko i bardzo dobrze, bo wprowadziłaś nas w chłodny klimat jesieni. Tekst jakby aktualny dla mnie, bo dosyć niedawno naszły mnie takie myśli i to nie było miłe doświadczenie. A co ma powiedzieć człowiek, który zmaga się z tym prawie codziennie? Ale myślę, że najgorszym dla nas powinna być myśl, że ktoś musi umrzeć, by żyć mógł ktoś. I tutaj widzę tą tragedię człowieka. Oczywiście możemy stać się egoistami i myśleć tylko o sobie, ale jednak śmierć jest takim czynnikiem, który paradoksalnie scala ludzi, zanim nadejdzie jej istota.

Bardzo ładny tekst Green
Pozdrawiam

Almari

Ach, to skąpstwo poetów . Parę zdań i po wszystkim. Dla niepoprawnego gawędziarza byłby to dopiero konspekt do kawałka prozy, każdy akapit do rozpisania .
Ale oszczędność to też zacna cecha, a tekst przemawia wyraziście.
Pozdrawiam z mojego fotela

Ta pora wydaje mi się stosowniejsza na rozważania o czasie, wróciłam.
Dobra, przyznaję się, ja też pomyślałam od razu o pokochaniu śmierci. Ale gdyby tam była dziewczyna, ta z rozmienionych uczuć i ta ze wspomnień układanych jak puzzle, i gdyby się okazało, że to ją trzeba pokochać nowym, cudzym w dodatku sercem, i jeszcze zrobić to bez wahania, tak po prostu - to dopiero, by mi się podobało i z zachwytem nad taką wersją pozostanę.

Czytając się Izoldo uśmiechnęłam się znacząco

Może właśnie odkryłaś drugie dno tej prozy Twoja interpretacja bardzo mi się podoba i jeśli przy niej zostaniesz, a argumenty które podałaś spokojnie za Twoją wersją przemawiają, będę wielce ukontentowana

Bass dzięki

Dziękuję Wasinko, poczekam

Wasinko, pomiędzy wielokropkami i wszystkim co napisałaś w komentarzu pozostaje mi podziękować, że odnajdujesz wieloznaczność tego tekstu

Pozdrawiam słonecznie, dziś piękny dzień za oknem.

To tak na gorąco i na chwilę, bo jak stąd nie pójdę to mnie moje dzieci zjedzą zamiast obiadu

Dziękuję super że wyłapałaś te szkodliwe niuanse mojego języka.



tak jestem bardzo przywiązana i muszę z tym walczyć Widziałaś kiedyś linko nieupartą kozę

To ja tu za jakiś czas wrócę i zrobię porządek lub będę się bronić

p.s. Dziękuję

Yhm. Dobrze. Wrócę wieczorem przyjrzeć się czasokresowi. Rozumiem, znając inne Twoje teksty, dlaczego może być bliski. Pytanie może więc brzmieć ewentualnie, czy i tutaj, tu-teraz-w-tym-czasie jest tak samo na miejscu, jak może być gdzie indziej.

Łagodnego dnia, green.
A teraz i ja idę na niedzielny obiad [i, pomachawszy łapą na do widzenia, Potffur zafurrkotał i znikł za rogiem netowej ulicy;D]

Jestem. I patrzę. I teraz jest tak:

a – w liryce czas o kres w tytule gra inaczej niż tu: rozbity z woli autora, rozwija się, rozprzestrzenia w opisie pod nim, czyli, hm, powiedzmy, czasokres zwyczajnie ma czas, by powiedzieć o sobie więcej. Wspomagają i dopełniają go pozostałe teksty, gdzie motyw czasu lub okresu dostaje mocniejsze światło na siebie;

b - inaczej w krótkiej prozie: kurczą się konteksty, dlatego mocniej widać zwyczajowe/najczęstsze położenie słowa – zdarza się prędzej w urzędach i w stylu naukowym niż gdziekolwiek indziej. Np. Słownik wyrazów bliskoznacznych Kopalińskiego podaje razem czasokres, doba, a przykład do obydwu, który sytuuje stylistycznie: Doba wszelkich przemian;

c – ciekawe, bo Słownik poprawnej polszczyzny pod red. A. Markowskiego podaje słowo jako niepoprawne, zalecając w zamian wybór: "czas" albo "okres" – traktuje więc złożenie jako rodzaj kopiowania znaczeń;

d – nieortodoksyjność słów jednak, rzecz jasna, można tłumaczyć koniecznościami tekstu, więc p. "c" to jedynie argument poboczny;

e – pozostajemy więc w końcu jednak z pytaniem: jakie istotne znaczenie dla miniatury ma "czasokres"?

f
- potrzebny jej cień urzędu lub podręcznika w nazbyt oficjalnym stylu?
- coś innego, czego nie potrafię zobaczyć na razie?
- czy może bardziej potrzebne jej granice dla czasu, bo w tym ostatnim słowie widać je mniej wyraźnie niż w wyrazie okres, które bardziej zamyka?
- ale jeśli tak, jeśli trzeba zamknąć czas, czy wtedy nie wystarcza "tamten" jako sygnał ograniczenia?

Pomyślałam sobie zresztą, że gdyby zrezygnować z czasokresu, inaczej wybrzmiałoby scalały, zwłaszcza gdyby (m.in. dla uniknięcia wyostrzonego współbrzmienia: czas/obraz) próbować zmiany szyku.


-> Zadziwiające, z jaką dokładnością pamiętał fakty. Drobne szczegóły, które tamten czas scalały. Maleńka układanka tworząca jeden obraz. Tym razem nie brakowało żadnego elementu.

[lub jeszcze jakoś inaczej może]

Nie wiem. Tyle na razie. Mogę później szukać dalej, jeśli chcesz.

Pozdrawiam.

p.s. można także "element" zamienić na "część": nie brakowało żadnej części. Ale, oczywista, żadnego naciskania autorskich pazurków

yhm, co sama wypatrzysz, będzie najtrafniejsze. Dziękuję, i Tobie dobrego dnia.

Aha. To ja sobie też jeszcze pomyślę, kiedy zajrzę tu po paru dniach, zobaczyć, jak wtedy widzę.
Dziękuję. I, jako i zwykle, dobrego i Tobie.

Link o, serdecznie dziękuję i świeże spojrzenie za kilka dni będzie jak znalazł.

Sokółko kłaniam się nisko z podziękowaniami Cieszę się, że się spodobało. Chwała Bogu, poprawki były niewielkie


Pozdrawiam