Oż, a jak dla mnie przekombinowane. I strasznie pesymistyczne. No i jakoś mi tak nie pasuje, chyba, że nie zrozumiałam, bo:

o czym innym może marzyć kasztan, jak nie o tym, żeby przemienić się w drzewo? A żeby to zrobić, najpierw musi spaść, prawda?



tych fragmentów nie rozumiem w ogóle


"w świcie" jakoś mi nie brzmi...

No zakładam, ze czegoś nie zrozumiałam, ale jeśli to metafora, to jak dla mnie, niefortunnie zbudowana.

„…czekałem aż ktoś mnie rozdepcze.”

....a może przypadkowy ranny przechodzień zauroczony urodą kasztana schyli się, podniesie go i zachowa na długie zimowe wieczory - pamięć odeszłej jesieni, nadzieja że wiosna znów zakwitną kasztanowce

Podoba mi się tekst!

Witam i dzięki Wam wszystkim, za kubelek zimnej wody też

Almari
rozszczelnienie zmienilem na pękła.
parla na gnały Z ta ciasnotą horyzontu też poprawilem

Green ukłony i podziękowania

Oke Miladoro
Ale teraz dlaczego chcecie ograniczyćbiednego kasztana. To nie jest zwykły kasztan. Dlaczego jego marzeniem ma być wyrośnięcie wielkim drzewem. On chciał podrózować, poznać swiat. Dziwne, ale w sumie nieszkodliwe marzenia kogoś, kto jest faktycznie uwięziony, przykuty do jednego miejsca. Czy nie może sie czuć całkowicie podłamany, gdy dotychczasowy horyzont, nagle ograniczyuył sie do zarośniętego podwórka? On nie chce spaść! Bynajmniej nie tu, nie w ciasne , zarośnięte podwórko, zascianek

po drugie jest to kasztan oczytany a Ignacy Krasicki z bajkami zapadl mu w umysł. Stąd z ptakiem mógł płakać.

Przetrącony kręgosłup podcięte skrzydla... nici z marzeń. Gdyby chociaż spadł na trawnik, bylaby jakaś szansa. Psychicznie się gość załamał. Za marzeń na bruk. To musi boleć

Elu S.
Dlaczego tak pesymistycznie? A jak może byc inaczej, gdy zbliża się zima. Gargamel alergicznie nienawidził Smerfów j a ja podobnie reaguję na zimię (dosłownie alergicznie - w sezonie grzewczym wzrasta moja cholerna alergia na roztocza).
Czy ktoś go może podnieść. Jasnre, że tak, ale nie nad ranem, gny gna sie do pracy, szkoły itp. Kto zwravca wtedy uwagę na leżace nieszczęście, a przecież jeszcze tak fajnie chrupnie pod butem...

Po takkiej nocy nadzieja umiera, czern nocy jeszcze zaslania niektóre realia. Świt odkrywa ich brutalność.

Kurczę chyba źle, że aż tyle tłumaczę.

W każdym razie jeszcze raz dzieki za przeczytanie i czas
pozdrawiam

Aha - chciałem zobaczyć jak sie wpasuję w taki poetycko prozatorski kawalek.

czekam na kolejne kubełki, może, mam nadzieję, niekoniecznie zimnej wody

Darku ja nie wiem jak to się stało, że o mały włos przeoczyłabym coś tak pięknie brzmiącego, jej co ja mam Ci powiedzieć - czytając jednocześnie rejestrowałam projekcję powstającą w mojej wyobraźni i rzeczywiście inaczej to odpieram niż moje poprzedniczki ale to już nie ma teraz znaczenia, bo zrobiłeś największy błąd jaki może autor popełnić - obnażyłeś cały tekst do nagości w swoim komentarzu, a ja już nie mam co odkrywać rozumiem broniłeś tekst, ale zaręczam Cie, że on miał w sobie perełkę do obrony, wystarczyło ja tylko nieco wyostrzyć - no cóż wiem kolejny kubełek zimnej wody na głowę - jedno Ci powiem śmiało możesz z powodzeniem wpisywać się w poetycko prozatorski obrazek,(ale pamietaj to tylko moje zdanie, a ono wiesz może czasami okazać się nic nie warte, bo żaden ze mnie fachowiec i wszystko na tzw. czuja robię) i wiesz co odważyłabym się nawet ten tekst przeczytać publicznie, może ukryta perełka o której wcześniej wspomniałam wypłynęłaby tak jak należySerdecznosci z mojej kieszonki

Eee ... kasztan. Też mi dramat. Odkopną w trawę i tyle. Jabłko! To ma dopiero przesrane. Nawet w trawie się nie ukryje. Znajdą i zeżrą żywcem. Albo do wrzątku wciepną.
Kasztan ... też coś.

Milu Witam ponownie

Napisałaś
"Przecież nie może podróżować przyrośnięty do gałęzi."
Czowiek bez skrzydeł tez latać nie może, al;e marzenia ...

Napisałaś:
"Spadając, czyni pierwszy krok, więc dlaczego płacze? Bo spadł na podwórko? To nie widział przedtem, nad czym wisi?"
Marzyciel, który nie zyje we wlasnym swiecie. Znam ludzi, ktorzy po kilkunastu latach mieszkania w klatce nie bladego pojęcia jak ma na imię sąsiad z dołu.

Trawnik, chodnik ... czy gdzies jest powiedziane, że to wypielegnowany ostrzyzony trawniczek, i granitowe fantastyczne chodniki, bez przerostów zielskiem - może to wczesny Gomółka albo podworko o 45 nie remontowne. To nie ważne, to wszystko jest pyłem przy tym co on z wyżyn widział, w kontekście jego marzeń i pragnień, no gość miał duszę z szerokim spojrzeniem.

Inne rozwiazanie, dziecko, panienka, dorosły, afroamerykanin, góral, czy ktokolwiek inny, ktory by go podniósł, cvzy wersja ze śmietnikiem to już jest inne opowiadanie, inny klimat, inna historia. Tu gość nie przeżył upadku na bruk jakkolwiek to rozumieć. Obłoki i wyimaginowany swiat przepadł w zetknięciu z trelinką (to już specjalnie podaję ) chodnika. Ta historia tak się kończy. jest mnóstwo historii z życia, w których nie ma bohaterów przez duże B, ani przez małe. A jest mnóstwo ludzi, ktorych los został perzypieczętowany w całkiem durny sposób, często na ich życzenie.

Poke witaj

Dzięki za za taka ocenę tych kilku linijek. Obnażyłem tekst, ale jeszcze nie zewszytskiego. Myślę, że każdy, kto pisze zostawia w tekście coś z najgłebszej części siebie, coś czego nie wskaże wprost, co czytelnik może wyłapać, przypadkiem, lub w sytuacji, gdy dobrze autora zna.
Wiedzac jak czytasz i interpretujesz, to myślę, że tekkst zyskałby ogromnie - dzięki

Elwiro witaj
teraz - wskazuje na szok po tym jak jego swiat runął a omn się obudził w realiach, skąd obserwuje życie z poziomu podeszwy, dzieki za dobre słowo. A pesymizm? cóż naprawdę nie lubię późnej jesieni, a jeszcze bardziej zimy, niewiele jest pozytywów przed nami wprzęciągu najbliższych miesięcy.

Witam Krzysztofie
Jadalny kasztan to nie jest, to nawet kompotu się nie zrobi. Choć może coś mi się z jakimś klejem kojarzy, ale i tak nie jest to koniec, o ktorym sobie wymarzył Odkopniecie w trawę ... Hm też nie zmienia faktu perspektywy z "podłogi podwórka"
A jabłko ? no tu masz rację, ma o wiele bardziej przerąbane. Na takim podworku to mu nawet dojrzeć nie pozwolą, żwcem zielone zeżrą Dzieki za wizytę

Jeszcze raz wszystki dziękuję

Witaj Bardzki

Właśnie nad kasztanem co to go ciagle jakieś choróbska trawią. A poważniej to przypadek, Tekst powstawał na warsztaty literackie i hasłem wywolawczym był "kasztan". A co do przesłania. Wc rzeczywistości prędzej czy później większość z nas skończy czekając na rozdeptanie. trudno tak na mnie dziala jesień
pozdrawiam, dzieki za wizytę

Spalona P. Ukłony i podziękowania
W koncu z kazdym dniem bliżej wiosny i kasztany będą kwitnąć

O proszę, to jednak melancholia jesienna jeszcze na kogoś działa, bo ostatnio mi na PP zaczynali wkręcać, że coś takiego nie istnieje.

Zdumiałam się, Szu-taki rasowy prozaik, a tu krótka, zwięzła proza poetycka. Nawet się przez chwilę wystraszyłam, bo jak wszyscy tak się zaczną ograniczać do maleńkich miniaturek przesyconych metaforyką to zjesienniemy na amen. Żywię nadzieję (jak to ciekawie brzmi, znaczy, że dokarmiam ją), że z kwitnieniem kasztanów rozpiszesz się po staremu.
Bo nie żebym coś miała osobiście do wdzięcznego kasztana, tylko wolałam Cię w Coś się kończy czy Heniu. Ten eksperyment najwidoczniej Cię zestresował, że tak go omawiasz nam wnikliwie. Ręce, autorze, od dzieła precz, kto nie zrozumie to jego strata – tak myśl.
Nie dałeś szansy czytelnikom w pierwszym dniu wiszenia odkrywając karty, na to trzeba cierpliwie poczekać. Czy mam teraz napisać, że pomyślałam o tym co jest w sześćdziesiątej linijce dwudziestego komentarza i o tym co jest w trzydziestej pięćdziesiątego.
Tak się załatwiłeś, że już Ci nie napiszę, bo ktoś pomyśli, że nie byłam oryginalna tylko z tych linijek sobie ściągnęłam.
Masz tu klimat i chyba to jest najważniejsze. I z nauczką na przyszłość zostajesz; przetajemniczyć to nie grzech, grzech śpiewać na przesłuchaniu bez tortur.
Martwisz mnie Szu najbardziej jak piszesz, że „prędzej czy później większość z nas skończy czekając na rozdeptanie”. Pewnie dlatego, że ja mimo trudnej jesieni zaraz po przeczytaniu dopowiedziałam sobie: i w tym momencie czyjeś ciepłe ręce przytuliły mnie do piersi – trzy kropki. Skończyłam optymistycznie, z nadzieją i tej nadziei Ci życzę oraz byle do wiosny. I pisz na wiosnę historie o kwitnieniu kasztanów, dłuższe, stylem którego nie waż się zmieniać.
Tylko jesienią takie kasztany mogę Ci wybaczyć.

Witam

Zajacanko (nawiasem mówiąc świetny nick ) dzięki za wizytę. Jesień życia? myślę, że jeszcze nie
napisałaś :
"Melancholia, gorycz odrzucenia" - dodałbym jeszcze bezradność, a przde wszystkim bezsilność wobec niektórych zdarzeń bez względu na porę roku, czy życia.
Dzięki

Bassooner
Widzisz problem w tym, że jego marzeniem nie było pokulanie się i wypuszczenie korzenia czy "pawia" bez znaczenia w jakim kontekście rozumiemy jedno i drugie ), przynajmniej nie tu, nie na tym podwórku, raczej gdzieś bliżej linii horyzontu
Dzięki

Izoldo ukłony
melancholia istnieje i dobrze, może nie w sposób radosny, ale pozwala się zatrzymać w tym jakimś dzikim pędzie życia

Masz rację zbyt szybko zacząłem się tłumaczyć, zresztą sam się na tym złapałem już w pierwszym komentarzu - nauczka na przyszłość.

podoba mi się Twojeie "przetajemniczyć to nie grzech, grzech śpiewać na przesłuchaniu bez tortur." - świetne spróbuję zapamiętać.

Co do Szuirada z "Henia" czy wcześniejszych tekstów nie będziesz musiała czekać do wiosny. Powyższy tekst, choć ważny dla mnie, jest tylko wycieczką na inne tereny, że tak powiem. Jeżeli wszystko pójdzie OK to za dwa trzy dni MOŻE zacznie leżakować tekst na konkurs "Przez dziurkę od klucza" - myślę, że przynajmniej w ogólnych zarysach wróci stary Szuirad
A jeżeli mimo wszystko jest to za długi czas zapraszam na stronę Wydawnictwa Paierowy Motyl, gdzie mój "Biały Królik" parę miesięcy temu wygrał konkursik
http://papierowymotyl.pl/czytamy/.../55-biay-krolik.html
Hm właśnie zauważyłem, ze nie zamieścili mojego nazwiska pod spodem, już do nich piszę

Nie martw sie tym rozdeptaniem. Życie lub Śmierci nas rozdepcze, kiedyś, ale ważne jest czy będziemy patrzeć jej w oczy, czy drżeć z wbitym w ziemię wzrokiem. A może w ogóle nie będziemy mieć na to czasu

Dzięki za wizytę, komentarz i cieszę się, że optymizm i tak wziął gorę
u mnie zresztą też
pozdrawiam

Witaj Wasinko
Twoją wizytę zauważyłem dużo wcześniej, ale dopiero teraz mogę spokojnie usiąść i podziekować Ci za przeczytanie. Wazne dla mnie, że tekst przypadł do gustu
a komentarze ... wszystkie coś wniosły, za co dziękuję
Pozdrawiam

Tak to to całe zdanie jest świetne a sam wyraz "przetajemniczenie" sam w sobie niesie coś magicznego

Do wyrazu "przetajemniczyć" nie uzurpuję sobie praw, bo zaprzyjaźniłam się z nim bardziej, gdy Oke zdiagnozowała mi "Zmysł" przetajemniczeniem. Ale grzeszne zdanie pochodzi z mojej głowy i cieszę się, że przypadło Wam do gustu.

Faktycznie perełka, ktora odesłala mnie Zmysłu
a Zmysły przeczytalem ze trzy razy jak dotąd i nie wiem jak ten tekst odebrać, ale to już rozwinę we wlasciwym miejscu
Dzięki

Witaj

Nie sądzilem, że kogoś będę tu jeszcze gościł Miło, ze wpadlaś.

Dzięki za takie słowa, dla kjażdego autora to czysty miód

Jeszcze raz dzieki i pozdrawiam
Sz.

Dziękuję Owsianko
Cieszę się, że znów widzę Twój nick

pozdrawiam serdecznie

Witaj
Dzieki za wizytę
Przy tym kawałku to zbyt impulsywnie reagowalem od początku. I racja co do poprawek. Tekst musi odleżeć. hoć ten swoje leżakował za nim wrzuciłem na PP
Jeszcze raz dziękuję.