Fajne jest to, że widać Ciebie w tym tekście i niby wprost, ale nie do końca. Jakis tam klimacik udało Ci się wytworzyć.

Niefajne natomiast jest to, że wyszło zbyt wyliczankowo. Może i miało tak być w zamierzeniach autora, ale przez to tekst traci, w pewnym momencie zaczyna się robić nudno.
Niefajne są też wielokropki. Są zupełnie zbędne w tekstach wierszopodobnych.

I akurat w tym tekście można się pokusić o pozbycie się znaków interpunkcyjnych i zapis wszystkiego małymi literami.

Pozdrowienia

Hmm, no i bardzo dobre pytanie - jak to jest z tą interpunkcją? Nie wiem, ja sama biorę na wyczucie, do niektórych wierszy pasują znaki przestankowe, inne czyta się lepiej bez nich. Twój tekst ma mało wspólnego z poezją, dla mnie skopany zapis w słupek, przegadanie oraz wspomniane już wielokropki. Poezja ma to do siebie, że jak coś pasuje do jednego wiersza, to w następnym może razić. Pewnie stąd wzieło się powiedzenie - Bądź mądry i pisz wiersze.

Witaj Moniko,

ja się zgodzę z opiniami przedmówczyń. Rzeczywiście, można by pokusić się o inny zapis i spróbować uniknąć wyliczanki oraz popracować nad pointą, która jest płaska i banalna, w moim odczuciu. Jeśli zaś chodzi o interpunkcję, to jest kwestią wyczucia, którego nabywamy, czytając innych, zwłaszcza współczesnych. Nie ma nic złego w interpunkcji, jak i w jej braku - wszystko po prostu ma swoje miejsce i czemuś służy. W powyższym tekście ona przeszkadza; wielokropki wcale nie dają głębi, to trzeba wydobyć tekstem i jego zapisem. Dla mnie interpunkcja jest nierozerwalna z wersyfikacją, gdy zagra się odpowiednio jednym i drugim, to można wydobyć wielowarstwowość na przykład. Więcej na temat interpunkcji można poczytać tutaj:

Mów do mnie (bez)kropko, (bez)przecinku... - http://portal-pisarski.pl/forum/viewthread.php?forum_id=30&thread_id=1261

Mam nadzieję, że przywołany temat, chociaż w części rozwieje Twoje wątpliwości. Pozdrawiam.