Tekscior się cieszy, że fajny. Sęk w tym, że widzieli i ja widziałem, a że nie każdy zrozumiał co widział, to utrwaliłem pewnego ranka. Bardziej chyba sobie ku pamięci niż innym, bo forma (gdy teraz na niego patrzę) wydaje się nieskończona. To taki wpis do notesu, pod nagłówkiem "dni ważne/najważniejsze". Paradoksalnie, mój świat wykonał salto po którym jeżeli już pisać, to ciężko i raczej w stylu: kondukt żałobny pod wiatr a tu nic z tego - wiersz wystraszonego optymisty. heh

Dobrego, wszystkim, nawet tym, co milcząco przeczytali kolejny wierszyk o miłości.

sisey, w drodze, jak diabli, o!

no tak, Falubaz ostatnio nie na topie ( ja nie kibic Gorzowa ), poza tym, cóż, mam tekst o żużlu, jakoś tak mi się kojarzy, choć sięgając głębiej, wiem, że nie o "czarnym sporcie":
czytałem Twoje lepsze, ot choćby dlatego, że "na raz" powtarza się jak
hamulec, który jest przeszkodą do rozwinięcia wiersza:
pozdrawiam

Marzenie: "i nic z łabądków bzów gołębi". Kiedy tak będzie, sisey, no kiedy?

No cóż, nie będę się zarzekał, że głównie wzmianka o Falubazie ruszyła me raczej twarde serce, lecz i ja, głuchy od urodzenia, odnalazłem w twojej poezji jeszcze coś dla siebie.

Pozdrawia beznadziejnie prozatorski typek, Rafał