Jak lekko i zwiewnie, czysta poezja. W dużej mierze oddaje, to co na zdjęciu.Urzekłeś. Pozdrowionka.

Zajrzałam tu po tytule. Książka o Isadorze była jedną z pierwszych, które przeczytałam jak tylko nauczyłam się płynnie czytać. Po prostu była na półce, a mnie intrygowało imię... Jak dla małej dziewczynki biografia była mało zrozumiała, chwilami przerażająca, tragiczna do niezapomnienia.
pod stopami w toni w oczach dzieci wyrzut
i letarg - do dziś mam lęk jadąc nadrzeczną skarpą (to nie była książka dla małych dziewczynek!)
Dwa drobiazgi mnie lekko nie pasują, ale się z tym ułożę, bo przecież pewnie i Ty zawsze zostawiasz sobie opcję poprawka. (Chodzi o słowo teatrzyk, ale muszę sobie przypomnieć fakty, a drugie słowo dokądś, jest mało precyzyjne, może tylko marudzę!
Gratuluje tematu, pomysłu i sposobu realizacji - pozdrawiam!

Nalka, moja wina. Nie każdy musi się z tekstu domyśleć o kim mowa. Wskazówka była niezbędna.

Uwielbiam taki rytm, Stef.
I sporo przeczytałam o Isadorze. Jej biografie także. I widziałam film.
To była kobieta, którą wciąż coś rzucało po świecie, a ostatni okres w jej życiu i związek z Jesieninem był dość tragiczną pomyłką.
Myślę, że dobrze, iż nie dożyła starości...

Bardzo piękny wiersz.
I znakomicie oddany klimat ostatniego "tańca z szalem"...

Milu, TiM, witajcie. dziękuję Wam za ocenę. TiA, powiem Ci w tajemnicy, że ostatnio to także mój ulubiony. Łazi za mną cały czas, co jest o tyle niezwykłe, że w zasadzie nigdy nie zapamiętuję swoich wierszy.
Pozdr.

Witam
Podoba mi się u Ciebie. Wiersz cudowny metaforycznie, oryginalny. Cóż więcej dodać.
pozdrawiam

Tak to bywa w życiu - spełnieni artyści bardzo rzadko osiągają szczęście w życiu prywatnym. Wiersz bardzo dobry, zarówno technicznie jaki i w hmm warstwie biograficznej.

To jeszcze zajrzałam, aby powiedzieć, że film w kolorze jest na YT!

http://www.youtube.com/watch?v=y8nQS3TRzIs&feature=related

i kolejne części. (uśmieszek nie pasuje, smutne)
Pozdrawiam!

Julanda - dzięki.
Ardo, kiedy właśnie o to chodzi. Dla mnie wiersz jest wtedy dobry, kiedy coś pozostanie po lekturze. Kiedy muszę pomyśleć lub coś poczuć. Więc jeśli mój wiersz skłonił Cię do tak dalekich przemyśleń, traktuję to jak sukces i nagrodę. Pozdr.

Witaj Julio jaz. Nic by nie było. Wiersz to nie biografia. Nie da się wszystkiego dopowiedzieć. Gdybyś nie znała tej postaci, być może dzięki wierszowi zechciałabyś ją poznać. Jeślibyś jednak nie zechciała, to trudno - wtedy Twoja strata. Ale dość teoretyzowania. Co by było gdyby?
Didaskalia dla leniuchów i tych, którzy nie lubią myśleć nie wchodzą w rachubę.
Miło, że wpadłaś Julio. Zapraszam w przyszłości.

Już raz dałem

Ależ Zolciu, inwersja jest tutaj niezbędna (mówimy o celowo przestawionych a przez to zaakcentowanych ostatnich wyrazach wersów). To właśnie one sprawiają to "synkopowe" wrażenie. Oczywiście zabieg będzie się jednym podobał, a innym nie. Nic w tym dziwnego. Za to dopiero teraz zauważyłem, że wiersz był zamieszczony z błędem (wkradł się tu z pierwotnej wersji). Poeta miał dyndać stopami a nie machać nimi.
Pozdrawiam.

Witaj Dalko, dziękuję za wyśmienitość. Noworoczny żółwik dla Wiceprezeski!