Niesamowity tytuł i ostatnia strofa. Na długo zagoszczą w mojej pamięci. Ciekawie wykorzystana metafora.
Pozdrawiam.

Dawno mnie tu nie było, rzeczywiście można by nad niektórymi słowami w drugiej pomyśleć, ale i tak jest bardzo dobrze. Podziwiam, zazwyczaj w ciszy i chyba mi tak zostanie. Pozdrawiam
V.

Ciekawe spojrzenie goryczy, ale to wyniki naszej kobiecej niedojrzałości. Pewnie facetów też to dotyka, gdy idealizują kobiety. Ludzie są po prostu normalni i na to trzeba wziąć poprawkę, a nie dławić się rozczarowaniem. Spojrzenie w wierszu jest okrutne i jednostronne. Jak teraz ma się bronić mężczyzna? Myślę, że po prostu wyjdzie bez słowa i pójdzie do innej. On zwyczajnie jest, chce być, śmiać się cieszyć i doświadczać szczęścia. Myślę, że nie jest facetowi łatwo w kobiecym wydaniu widzenia świata. I to mi właśnie uświadomiła peelka i chwała jej za to - warto sobie bowiem przypomnieć zasadę "świat jest normalny, halo tu ziemia!". Pewnie za chwilę już o tym zapomnę, ale póki co...

nie wchodzi się
bez pytania, nie odchodzi mimo braku odpowiedzi- tu drugiej połowy nie rozumiem? Duże niedopowiedzenie, logika?
Pozdrawiam!

Bo wiersz nie daje spokoju, ale ja myślę tak: w pierwszej części peelka stwierdza:
można tak głęboko zapatrzeć się w siebie, że znika
z oczu ten, który z założenia miał oznaczać stałość - jednak robi wyjątek i w drugiej części informuje:
wczoraj przyjrzałam ci się z bliska, skało. - dochodząc do wniosku, że to nie to i dając do zrozumienia, że jest rozczarowana.
I tak w trzeciej części puszcza gorycz, delikatnie mówiąc spadaj (tak to odbieram) - coś, co ja rozumiem jak obrażenie, bo przecież w pierwszej było to zapatrzenie w siebie. Liczę się ja? A ty nie czekając na moje łaskawe odpowiedzi wychodzisz, kończąc grę i tyle.
Zdaje się, że temat fajny do burzy mózgów z psychologiem, ale ten by nas zjadł z odnóżami! Właśnie Szalona ma rację, wszystko zależy od doświadczeń! Serdecznie!
P.S. A kobieta zmienną jest, może więc pytanie JJ, co dalej jest uzasadnione?

Wiersz przykuwa uwagę. Najbardziej jednak trzecia strofa

niech los będzie ślepy, niech pisane nam będą
wiersze bez szczęśliwych zakończeń. nie wchodzi się
bez pytania, nie odchodzi mimo braku odpowiedzi.

Za każdym razem wzbudza inne emocje.
A tytuł doskonale komponuje się z całością.

A ja tutaj widzę egoizm, pesymizm, gorycz, ból, tragedię no i z tego wszystkiego na końcu jeszcze widzę płacz, żal, stękanie... Ale jak tu nie płakać? Ciężki wiersz. Jak dla mnie dobrze przekazał wyżej wymienione.

Bardzo dobry i przejmujący wiersz, Allelujko.

Mam tylko sugestię, by usunąć przecinek z tytułu:
- jest mężczyzna, jak skała i kobieta...
Oraz:
- a jeszcze bliżej jesteś garścią piasku i nie obcy - popraw:
nieobcy ci jest lęk przed wiatrem.

Pozdrawiam serdecznie.