(Piotr jedzie po drodze dwupasmowej z ograniczeniem prędkości do 70 hm/h . Przed sobą widzi lizak czerwony w białej ramce.)
Policjant
Witam, panie kierowco, przekroczył pan prędkość o 23 km/h. Proszę tu jest odczyt radaru. Zapraszam do nas do samochodu wraz z dowodem rejestracyjnym, prawem jazdy i dowodem osobistym.
Piotr
Ale panie Władzo...
(Policjant odchodzi, Piotr z samochodu wysiada wartko i podchodzi nie mniej wartko do drzwi radiowozu od strony kierowcy zagląda, w szybkę puka)
Policjant
Zapraszam na tył.
(Po chwili)
Policjant
No, panie Nowak, przekroczył pan prędkość, popełnił pan wykroczenie w związku z tym należy się panu mandat w wysokości dwustu złotych i cztery punkty karne. Czy ma pan coś na swoje usprawiedliwienie?
Piotr
Jechałem z taką prędkością ponieważ spieszę się do domu, po pracy, do żony, rozumieją panowie...
Policjanty
Nie rozumiemy.
Policjant
Widzi pan, panie Piotrze, każdy się spieszy, każdy nam tak jak pan mówi. Poza tym do żony? Kto w tych czasach spieszy się do żony. Farsa. No, to proszę o podpisanie mandatu...
Piotr
Ale panowie! Wszyscy tak jeżdżą. Droga pusta, chodnika nie ma, barierki są, wszyscy tak jadą. No nie bądźmy idiotami!
(Nagle twarze policjantów przybrały barwę czerwoną, momentalnie rysy ich twarzy zbiegły się w dwa grymasy wojenne)
Policjanty
O nie, nie, nie! Tak pan o nas mówił nie będzie, to tak jakby naszą profesję pan deprecjonował, gdzie tu jest sens? Jak można powiedzieć strażakom, nie bądźmy odważni, jak można powiedzieć górnikom nie bądźmy umorusani, jak można powiedzieć ogrodnikowi nie podlewajmy roślin? Coś się panu pomyliło. Życie panu sie pomyliło. Pomyłka genetyczna nie zmiennie idiotyczna pomyłka. W swej zapalczywości pozwolić nie możemy na dramat podobny, aby obywatel nie wiedział czym jest policja.

KONIEC