Słońce powoli chowało się za horyzont, kolorowe niebo przypominało zorzę a świerszcze i żaby zaczynały wieczorny koncert.
Stojąc przy oknie, z wielką niecierpliwością wyczekiwałam przyjazdu Moniki i Krzyśka. W momencie, gdy ujrzałam nadjeżdżający samochód, odwróciłam się do lustra. Przeczesałam włosy, poprawiłam usta pomadką, podciągnęłam bluzkę do góry, która bez ramiączek zaczynała się zsuwać. Zadowolona ze swojego wyglądu, uśmiechnęłam się do siebie i zeszłam na dół.
Mama przerzucała stosy dokumentów, nie zwracając uwagi na nic, a tata drzemał na fotelu przed laptopem.
- Nawet, gdybym zniknęła, nikt by tego nie zauważył - pomyślałam zamykając drzwi.
Wsiadłam do samochodu przyjaciółki, ruszyliśmy na obrzeża miasta, do nowego klubu. Byłam bardzo podekscytowana. Wszyscy na uniwerku mocno zachwalali lokal, ciekawość zwiedzenia tego miejsca była silniejsza od nakazów i zakazów.
Na parkingu brakowało miejsca, ludzie przechodzili między śmiejąc się głośno. Muzyka dochodziła z oddali. Dziwna aura osłabiało moje ciało, robiłam się senna. Podekscytowanie minęło a pojawił się strach, który przejął kontrole nad moim ciałem.
Nabrałam powietrza w płuca, aby się uspokoić. Sprawdziłam kieszeń, odetchnęłam z ulgą, czując w niej plastik. Chwyciłam Monikę i Krzyśka za ręce i ruszyliśmy do wejścia.
Ochroniarz sprawdził dowody, uśmiechając się zawadiacko. Zakłopotanie nie pozwoliło mi odwzajemnić uśmiechu. Weszliśmy do środka, głośna muzyka odbijała się echem w moich uszach. Pomieszczenie nasiąknięte dymem papierosowym, doprowadzało do mdłości. Nie puszczając Moniki, ruszyłam do baru, stojącego na środku pomieszczenia. Usiadłam na wysokim stołku. Podenerwowana i podekscytowana zarazem rozglądałam się po lokalu.
Światełka podobne do gwiazd oświetlały stoliki pod ścianami, cztery ogromne motory wisiały na grubych łańcuchach (ciarki przeszły mi po kręgosłupie - co, by było, gdyby spadły). Metalowe schody prowadziły na piętro i taras. Młode pary przytulały się po kątach.
Zamówiłam drinka. Sącząc go przez słomkę obserwowałam zachowanie przybyłych. Wszyscy rozluźnieni, zadowoleni, pełni życia. Jak zwykle tylko ja byłam spięta. Czułam się jak intruz, przesiąknięty lękiem.
Zimny dotyk wyrwał mnie zadumy i skłonił do obejrzenia za siebie. Pijany bywalec lokalu próbował zagadać, jednak język tak mu się plątał, że ledwie powstrzymałam wybuch śmiechu. Krzysiek i Monika z lekkim rozbawieniem przyglądali się mojemu zalotnikowi. Musiałam szybko pozbyć się obecności nieznajomego. Jedynym sposobem było opuszczenie baru. Skończyłam pić drinka, ukradkiem zerknęłam na sąsiada, który szykował się do drugiego podejścia. Nie zastanawiając się dłużej, zeskoczyłam ze stołka, lekki zawrót głowy zachwiał moją równowagę.
Krzysiek uchronił mnie przed upadkiem.
- Młoda, co ci jest? Nie powiesz mi, że jeden drink wystarczy, aby cię upić - stwierdził tłumiąc śmiech.
- Bardzo zabawne... - Wystawiłam język, aby ukryć zakłopotanie.
Zawzięcie ruszyłam po schodach, mocno trzymając poręcz. Nie byłam pijana, ale i nie czułam się tak, jak zawsze. Powoli przepychałam się pomiędzy tańczącymi osobami, szukając wolnego miejsca, gdzie moglibyśmy się zatrzymać.
Kołysząc się do rytmu muzyki, wydało mi się, że ktoś mnie obserwuje. Na początku zignorowałam to dziwne uczucie, jednak nie dawało mi ono spokoju. Zatrzymałam się i powoli rozglądałam po sali.
Ujrzałam go, stał oparty o ścianę, ręce miał skrzyżowane na piersi. Czarne kręcone włosy lekko dotykały ramion. Biała twarz kontrastowała z jego ciemnym strojem. Stał i patrzył na mnie bez skrępowania. Nasze oczy spotkały się. Przeszedł mnie zimny dreszcz, powoli muzykę zagłuszało bicie serca. Zaczęłam szybciej oddychać. Hipnotyzował wzrokiem. Nie potrafiłam oderwać spojrzenia od ciemnych, okrągłych oczu. Jego usta lekko drgnęły do góry. Wydało mi się, że wnika nie tylko w moje ciało, ale i duszę.
- Młoda, Młoda, … Co ci jest - usłyszałam znajomy głos.
Powróciłam do rzeczywistości. Wróciła głośna muzyka, zadymione pomieszczenie, ludzie depczący po nogach.
- Nic... – odpowiedziałam zdezorientowana.
Spojrzałam raz jeszcze za ramię, ale przy ścianie, nie było nikogo. Boże, co oni dodali do tego drinka, zaczynam mieć zwidy – pomyślałam przerażona.
- Monika, duszno mi, muszę odetchnąć świeżym powietrzem - krzyknęłam do ucha koleżanki.
Przepychałam się między tańczącymi, aby jak najszybciej znaleźć się na tarasie. Zatrzymałam się na barierce, spojrzałam w górę. Ciemne niebo pokrywały tysiące gwiazd, księżyc w pełni rozjaśniał okolice, patrząc na wszystkich z góry.
Oddychałam szybko, próbując otrzeźwić umysł. Krople potu pojawiły się na czole. Powoli ochłonęłam, wrócił miarowy oddech, a umysł do normalnego stanu. Palcami przeczesałam włosy, czułam się już dobrze.
Miałam iść na salę, ale za plecami usłyszałam kroki. Odwróciłam się raptownie.
Kilka metrów przede mną stał ciemnooki nieznajomy. W pewnym sensie odetchnęłam z ulgą, mój umysł nie robił mi żartów, a drink był bez domieszek.
Stałam jak zahipnotyzowana, wpatrując się w nieznajomą postać, jedynie umysł dawał jeszcze oznaki normalnego funkcjonowania.
Boże, jak Ci się udało stworzyć, tak idealną istotę?- zapytałam w myślach.
W tym samym momencie ogromny błysk rozdarł czarne niebo na pół, a huk, jaki powstał, ogłuszył mnie na chwilę. Na całym ciele poczułam drżenie. Nie wiedziałam, czy spowodował je grzmot, czy strach przed burzą, która pojawiła się nagle.
Kropla deszczu spadła na moje nagie ramię zostawiając, mokry ślad. Po chwili poleciała druga, trzecia i dziesiąta. Z wielkim trudem przeszłam do budynku. Sparaliżowane ciało odmawiało posłuszeństwa.
Głośna muzyka zagłuszyła grzmoty, mój oddech powoli wracał do normalnego rytmu tylko serce waliło jak oszalałe. Wyjęłam z kieszeni papierową chusteczkę i zaczęłam wycierać mokre ciało. Pod wpływem emocji zapomniałam o obecności nieznajomego.
- Rozpętała się niezła burza! - Uśmiechnął się niepewnie.- Pozwól, że się przedstawię, Robert.
Podniosłam głowę do góry. Zmieszana całym zajściem, ledwie wydusiłam swoje imię.
- Kin…ga…
- Jesteś tutaj pierwszy raz! - bardziej stwierdził, niż zapytał. - Dasz zaprosić się na drinka?
Zakłopotana, nie wiedziałam, co robić, do tego jakaś siła pchała mnie ku nowo poznanemu chłopakowi. Natomiast lęki, które towarzyszyły mi od początku, nasilały się coraz bardziej. Zignorowałam wszystkie przeczucia, obawy.
Kiwnięciem głowy dałam odpowiedz.