Stał na mym podwórku plac zabaw
Za czasów mej radosnej młodości
Był piękny i dumny jak paw
Lecz pod wpływem czasu pogrążył się w szarości
Nikt się na nim już nie bawił
Nie przejmował się nim już nikt
On jedynie rdzą ze swego serca krwawił
Bolał go każdy kolejny świt.
Lecz na samym jego środku
Stała stara wyblakła Karuzela,
która nie straciła jeszcze rozsądku
i kręciła się z rzadka co niedziela
Patrząc tak na nią w osłupieniu
z wysokiego betonowego bloku
wiedziałem że nabieram na znaczeniu,
że coś wzbiera się w mym poważnym oku,
powstrzymałem zaraz tę dziecinną łzę
wszakże nie przystoi dorosłemu
tak pokazywać uczucia swe.
Lecz nagle poczułem nie wiedzieć czemu
potrzebę by jeden ostatni raz
zakręcić się na Karuzeli samotnej
i znów do dzieciństwa cofnąć czas.
Więc pomimo pogody okropnej
Do Karuzeli się skierowałem.
Gdy zobaczyłem z bliska plac zabawy
Aż ze strachu zadrżałem
taki był smutny i szarawy.
Szedłem dalej pośród zastygłych huśtawek.
Widziałem pochylone bujane koniki,
Przechodziłem obok zepsutych ławek
Słyszałem z piaskownicy groźne syki,
i szedłem tak zupełnie sam
przez ten opuszczony plac strachu
aż wreszcie pośród poręczy ram
wśród szarego, mokrego piachu
Ukazała mi się Karuzela zardzewiała.
Delikatnie dotknąłem jej czerwonej barierki
i poczułem że pod mym dotykiem zadrżała
że w jej metalowych żyłach pojawiły się iskierki.
Usiadłem w niej i nagle jak grom z nieba
Zobaczyłem szczęśliwe mego dzieciństwa chwile
Wszystko czego mi wtedy było trzeba
To czas w placu zabaw spędzony mile.
Powoli, z piskiem karuzela zaczęła się obracać
i wraz z każdym swym obrotem
Plac zabawy do życia zaczął wracać.
Ja wzruszony szczęścia powrotem,
zrzuciłem poważną maskę dorosłości
i uwolniłem tę głęboko skrywaną łzę szczęścia.
Ona spływając uwalniała wspomnienia przeszłości.
Radość wzięła plac zabaw w objęcia.
Huśtawki zaczęły bujać się wraz z wiatrem
Piasek w piaskownic lśnił już innym blaskiem
Bujane konik znów bujały się starym torem
A ławki nie straszyły już zgrzytliwym trzaskiem.
Karuzela wciąż krążyła i krążyła
i zamiast zwalniać przyśpieszała
w słońcu pięknie lśniła
Brud i rdzę z siebie zrzucała.
Gdy odchodziłem z placu zabawy
właśnie dzieci doń się zbiegały.
Wiedziałem że teraz dobrze potoczą się sprawy
że będąc dorosłym nie zapomnę że kiedyś byłem mały.