Witaj
Podoba mi się treść. Pierwsza zwrotka wydaje mi się, że jest najlepsza. Z każdym dalszym wersem mam mieszane odczucia. Trochę razi mnie inwersja.

Czas obliczam według ciemnych smug na niebie
może lepiej by brzmiało: Obliczam czas [...]

Tutaj na dnie choć ciasno
znalazłam swoje miejsce na ziemi
nie lepiej: [?]
na ciasnym dnie
zlalazłam swoje miejsce na ziemi

a odbite w przeszłości ślady
zagrzebałam w dziurawej kieszeni - tutaj pozbyłabym sie ''a'' i moze lepiej byłoby ''ślady z przeszłości''


i jeszcze tutaj
O wschodzie słońca świat
nie lepiej: świat o wschodzi słońca... [?]

i w tekście dałabym każdy wers z małej litery

To by było na tyle. Mam nadzieję, że się nie obrazisz za te sygestie i odczucia. wiersz bardzo mi się podoba. W moim odczuciu wyzbycie się inwersji i ''nadmiaru słów'' doda większej lekkosci - ale to tylko moje subiektywne odczucie

pozdrawiam!

Obraz życia przeplatany marzeniami... Rzeczywiście można się pogubić. Bardzo realistycznie nakreślony ślad egzystencji na ziemi. Może się podobać. Mnie również

Dziękuję wszystkim bardzo serdecznie za komentarze i miłe słowo. Cieszę się, że wiersz nie przeszedł na portalu obojętnie, a nawet mógł się spodobac.
Wodniczko, dziękuję za wskazówki, które przemyślę, choć wydaje mi się, że faktycznie wtedy wiersz zmieniłby znaczenia.
Pozdrawiam serdecznie i słonecznie.
Adela

Ciekawy, z dobrą puentą.

O wschodzie słońca świat
wstaje z popiołów nie wiedząc
dokąd zmierza - przemawia obrazem.

Pozdrawiam.

Wiersz się czuje, obrazy działają.
Myśl, spojrzenie - przemawiają.
Cieszę sie, że tu przydreptałam.
Pozdrawiam wieczornym uśmiechem.

Nie wiem, jak to się stało, że Cię do tej pory nie odkryłam? Może niekoniecznie w poezji, bo zdaje się, że to czytałam, pamiętam, że zaintrygowało mnie zakończenie:
[i]O wschodzie słońca świat
wstaje z popiołów nie wiedząc
dokąd zmierza

I tak samo jak ja
nie wie
czy jest prawdziwy[/i - to jest odkrywcze, bardzo, bardzo!
Ale zdaje się, że muszę zajrzeć do prozy... Pozdrawiam ślicznie!