Nie znam się na interpunkcji, próbuję sobie tylko. Oczywiście przepraszam za potencjalne błędy i rozumiem 'że już skoro, to się stosuj...', ale jak już wspominałam - próbuję. A co do interpretacji. Serio nie umiesz sobie wyobrazić faceta karmiącego piersią, kobiety leżącej gdzieś tam obok, dajmy na to. I podbitego oka? Serio? Bo dla mnie, pomijając już autorstwo, to raczej proste. Co innego, że może źle to napisałam, to już rozumiem. To przyjmuję na pokaźną klatkę piersiową. Dzięki za wizytę.

Aha, jeśli łaska i czas pozwala, prosiłabym o napisanie tego jak powinno być,w sensie interpunkcji, Coś załapię zawsze smiley

niezbyt pasuje mi ten podział na wersy. bo np. co mówi wers
- dodatkowo przed GDY powinien być przecinek

Ja sobie tylko owo "spulchnianie pod okiem" zarejestruję. Jako rodzaj wzruszenia w postaci łzy. I tylko w związku z obrazem mężczyzny karmiącego piersią.

Interpunkcja w wierszu nie może być ozdobnikiem. Albo wiesz jak ją stosować, albo sobie daruj i pisz białaski. Przy tej postaci zapisu - mało dla mnie logiczna wymowa.

Dozujesz z premedytacją. Czytam każdą "kroplę", nawet jeśli nie zawsze zostawiam ślad. Ta, wyjątkowo skondensowana - daje kopa jak dopalacz ) Coraz częściej brak niedosytu. Są dziwnie pełne. Pozdrawiam.