1- czytanie moje:
co prawda to prawda, ale poezji to widzę tylko troszeczkę, zaledwie zarys przyszłego wiersza; tytuł zobowiązuje

pozdrawiam
L

ależ policzyłem, ale to tylko forma, którą zresztą można wysoko popłynąć jak i w drugą stronę, tutaj jest bliżej środka;
treść, znam taki przypadek i to w rodzinie, więc wiem o czym
co do tytułu, demaskuje treść i z tego powodu jest na minus; ciekawiej byłoby coś na przekór tytułowi, ale to już temat na inny wiersz

hey

Haiku rządzi się tez zasadami co do treści. Dwa pierwsze lub dwa ostatnie wersy mają być obrazem przeciwnym do tego trzeciego wersu. Nigdy nie możesz jednego obrazu umieścić w pierwszym i ostatnim wersie, a przeciwstawnego w środkowym. Rozumiesz, o co chodzi? Ponadto poezja japońska cechuje się dostrzeganiem piękna w drobnych rzeczach (np. nie skała, a kamyk, nie morze, a kropla wody, etc.). Pomijając kwestie rytmu haiku, które zachowałaś, pierwszy wers mówi o samotności, drugi jest kontynuacją, ale trzeci nie jest wcale przeciwstawny, bo sierota to dziecko samotne. Poza tym lepiej nie nadawać haiku tytułów, bo zaburzają koncepcję i mówią wszystko za siebie. Podsumowując: maksimum treści w minimum formy. Pozdrawiam

Witaj

ja tam się na haiku nie znam, więc nie mi oceniać technicznie.
Może ja napiszę z innej beczki)) - podoba mi się treść - jest taka wymowna a napisana tak ciekawą metaforą, że jestem na TAK - trafił, przemówił, zatrzymał))

pozdrawiam serdecznie!

wodniczko - dziękuję pięknie, szczególnie cieszy mnie to że treść jest zauważalna, chodziło mi o przekaz i problem jak istnieje - dziękuję iż to dostrzegłaś
pozdrawiam

ardo - samotność w tym wierszu dotyczy smutnej sieroty, a nie szczęśliwej rodziny,
dokładnie - wśród szczęśliwych rodzin są również smutne sieroty, a dla nich to samotność
pozdrawiam