tekst zdecydowanie podoba mi się. współczesne poezja powinna jak najbardziej opisywać współczesną rzeczywistość. treść jest nietuzinkowa. co do zabiegów poetyckich nie skomentuję, bo się nie znam.

z uwag: google napisałbym normalnie.

na koniec: kompletnie nie rozumiem ostatniej strofy. ni z gruchy ni z pietruchy. dla mnie wiersz kończy się na przedostatniej. jeśli jest jakiś sens w tej ostatniej, to proszę oświeć mnie.

Miroeryko, piękne połącznie współczesności wyzutej z elegancji ze staromodną wysokiej klasy elegancją.
Pozdr.

Świetny wiersz i miałam w dodatku sporo przyjemności z rozszyfrowywania go.
Ostatnia zwrotka jest jak najbardziej potrzebna. Wystarczy pójść pewnym śladem i wszystko staje się zrozumiałe.
Ale nie będę psuć innym zabawy.

Pozdrawiam, MiroE - warto było przeczytać.

A ja nie rozumiem nad czym te zachwyty.

Rozumiem Blake'a i Coleridge'a (polecam oczywiście w oryginale), ale raz by mi wystarczyło.
Aż do ostatniej strofy mam wrażenie gadania o niczym.

Może następnym razem,
Ann.

A mnie się wydaje, że małe litery w nazwiskach mają specjalnie podkreślić pewne bez-znaczenie tej lektury w tym momencie. Niesportretowana... poszukiwanie siebie, a jednocześnie jakby zabijanie czasu.
Czekanie? Oczywiście, że czekanie.

Weszłam za sheCat, ze spisu najświeższych komentów. Podzielam dezorientację Zacharego i sheCat - jeśli chodzi o gadanie o niczym i roztrzepanie: dobór rekwizytów wydaje się najczęściej z rękawa. Poza tym ani współczesność tak wyzuta z elegancji, jak się sugeruje, ani przeszłość tak w każdym calu elegancka - stereotypizacja nuży.
Można więc kłócić się nie tyle z samą obecnością zestawienia współczesność+przeszłość (bo przecież bywa ożywcze dla myśli i uczuć), ile nad celowością i przenikliwością w wierszu. Choćby "fachowiec" Dante, bo...? Dlaczego "fachowiec", a nie na przykład "zawodowiec" lub "rutyniarz". Wybór w wyrażeniu anachronicznego "fachowca" wygląda na krzykliwszy zaledwie, a nie rzetelniejszy w refleksji.
Kawa - akcesorium z listy obowiązkowych płynów, gdy tekst ma tanim kosztem podpowiedzieć głębie peelich zamyśleń i wzruszeń. "Szum w uszach" - nie wiadomo, jak mają się do niego Coleridge i Blake oraz Dante. Są winowajcami? Pół na pół z blogiem?



Wizytówka na początku jak z reklamy - nie wiadomo, czy ironizuje, czy tak serio się poleca.

Natomiast z drugiej, jaśniejszej strony:
1) fajny neologizm "pławaczki"
2) Mniej minoderyjne kawałki:


Każdy z tych motywów, ale z uważniejszym rozwinięciem, byłby może widoczny w lepszym świetle.

Dobrego.

P.s. Niezręczności składniowe, mętnienie punktów widzenia: np. "ci nowi" to blogerzy wobec wszystkich poprzedników (kiedy następna część wiersza skłoni mnie do powrotu: peel myślał o wszystkim naraz? i tylko nie zadbał o porządek relacji?) Czy Blake i Coleridge (hm, nieosobliwie dziś "nowi" wobec Dantego, a może peela?

Edit
p.p.s


Podobno już nie. Podobno Facebook ją teraz wyraża Zbiorowo redagowany newsweek. Nie wiadomo, na jak przeraźliwie epokowo długo.

Wiersz mi się bardzo podoba choć nie czytam blake'a i coleridge'a, i raczej nie przeczytam, wpisałem się nawet w google i okazało się że nie istnieje, wcale mnie to nie zdziwiło... kochanką poety nie jestem bo jestem mężczyzną, ale za to znam się na bardzo wielu teoriach i niezbyt dużo mam w tym praktyki.

Gdybyśmy żyli, o srebrny Konstanty, w mitycznej Kolchidzie, gdybyśmy mniej wierzyli w nasze teorie, które nie chcą przystawać do rzeczywistości (są arystokratyczne, nie dziwmy im się), to google nie wyprzedziłby na giełdzie Yahoo, a kochanka/kochanek przestałyby się kojarzyć z "ogłoszeniami matrymonialnymi", jakby to miało coś zmienić.
Podoba mi się Twój komentarz, muszę to przyznać. Pozdrawiam

Witaj

Podoba się - jestem na tak. Jest w nim ''to coś'' co zatrzymuje. Nawet powtórzenia dodają uroki i nawiązania do tego samego nadają specyficznego wyrazu - udało się)).

pozdrawiam serdecznie!

[mirae, rozumiem. Tu i ówdzie ja byłam łagodnie kpiąca bez emotek i w skrótach myśli, tu i ówdzie Ty. Ot, i skutki "Takinet". p.s. też dla sprostowania: "Ty" - szerzej, w znaczeniu, jakie w filozofii dialogu: "Ty" = "twarz w obecności"].

Może jeszcze trzy słowa na temat "kobiecości"): z obserwacji moich wynika, że mężczyźni częściej pisują do rzeczy i trzymają się blisko tematu. Natomiast Twoja peelka wydaje się trochę przeegzaltowana, jak na potrzeby tego wiersza, jak na potrzeby liryki wspólczesnej w ogóle, przez co, w moich oczach, nieco mniej "ponętna" xD.

I wyjdzie na to, że nauczę się go na pamięć