...Wyobrażam sobie mężczyzn i kobiety w okopach, nie walczą bronią palną, to nie karabiny i armaty. Rzucają w siebie np. martwymi skunksami, oblewają wodą pełną gnijących roślin, a każdy celny rzut zapisuje na tablicy obojnak...albo transseksualista chociaż, jako ktoś, kto nosi w sobie cechy obydwu płci i rozumie obydwie racje, taka Temida z zawiązanymi oczami.
Zatem: mężczyźni, zbici w grupki, zazwyczaj w pogodnych nastrojach, stukają się kuflami pełnymi piwa i popierdują bez skrępowania; co chwilę słychać salwy śmiechu, bo właśnie któryś opowiedział świński dowcip, a przysługujący się temu sędzia obojnak najpierw zdycha ze śmiechu i poklepuje opowiadającego po plecach, aby natychmiast spoważnieć i syknąć obrażony „co za szowinistyczna świnia!” W męskim obozie atmosfera jest luźna, co rusz któryś sięga do skrzyni ze skunksami i rzuca, byle za barykadę – kiedy słyszy krzyk obrzydzenia po babskiej stronie, wychyla głowę i wrzeszczy „ej lala, pokaż cycki”, czemu towarzyszy rechot po stronie męskiej. Natomiast kobiety są zawzięte, mają mord w oczach i usta zaciśnięte w kreski. Zanim odrzucą skunksa zakładają gumowe rękawiczki, mierzą z precyzją trajektorię lotu zdechlaka i rzuuuut! Rozluźniają się dopiero, kiedy skunks wpadnie prosto w środek męskiej grupki, wytrącając im wszystkim kufle z piwem z rąk...a oni stoją mokrzy niczym panienki na wyborach miss mokrego podkoszulka, z obozu kobiet słychać pisk szczęścia i oklaski.
I ta wojna będzie trwać prawdopodobnie tak długo, jak długo będzie istniało życie na Ziemi - o co starajcie się wy, panie i panowie, bo martwych skunksów nigdy nie zabraknie.