kocia kołysanka


księżyc migocze w kocich oczach
rozwiesza hamak pełen gwiazd
prawie nie widać wśród nich kota
gdy wyleguje się na wznak

z wielkiego wozu zwiesza ogon
udaje sprytnie że tam śpi
a tak naprawdę mleczną drogą
wędruje poprzez gwiezdny pył

na firmamencie kocie oczy
wciąż zapalają błyski słońc
wóz się z turkotem przez nie toczy
świetliście mącąc ciemną toń

noc się kołysze jak w kolebce
zaciera ślady srebrnych kół
z rogiem księżyca na doczepkę
który zaplątał się wśród chmur

ot kocia bajka kołysanka
na granatowo-lśniącym tle
drzemiąca nocą senna bajda
o kocich oczach w gwiezdnym śnie


Psia kołysanka

Tuż pod księżycem wyje pies:
– Gdzieeeeeeeee mooooooooja, mooooooooja bajka jeeeeeeeest?
Ech! Pieskie życie – kociak w śnie,
a pies wciąż nie śpi – oj, jak źle!
 
Cóż jednak robić – pieski świat
często przywala psa jak głaz.
Czasem po prostu bywa tak,
że tylko wyć – o pooooooooodły traaaaaaaaaaaf!
 
Ale przy wozie, niczym szept,
zawsze w dal biegnie jakiś pies.
Gwiazdy mu złocą blaskiem sierść
i pod księżycem snuje pieśń.
 
O pieskim raju w świetle gwiazd,
w którym dla psa jest zawsze schab,
krainie łowów, gdzie śpi czas
i gdzie kot dawno wypadł z łask.
 
A gdy zmęczony wtula się
w poduszkę chmurek z kością w tle,
księżyc zawiesza nad nim pled,
okrywa go, by zasnął też.
 
Ukołysz, proszę, zatem psa,
niech już nie wyje – też chcęęęęęęęę taaaaaaaaaaaaaaak!
Pozwól rozciągnąć się na płask
i niech mu gwiezdny szumi las.
 

Inspirowany wierszem Linki z komentarza.