Czytałam ten wiersz już wcześniej, widziałam wystopniowany zapis, a do wiersza zdjęcie z chłopcem trzymającym w ręku latawiec - wspaniale się całość uzupełnia. Znam inspirację, i szkoda, że tego wszystkiego nie można tutaj umieścić, a może znalazłby się sposób... Pawle, udało Ci się oddać ulotność tamtych dziecięcych chwil. Jest w tym wierszu pewien spokój, a jednak coś się tam wydarza, i niepokoi - ten chłopiec, którego już nie ma... to jak niedokończona historia, która daje do myślenia. Może wyrósł i nie jest już tym samym radosnym chłopcem, a przecież nie wiemy co się z nim naprawdę stało, zatem to zakończenie nurtuje, i rodzi się pytanie - kim jest i gdzie podział się chłopiec z tamtych lat?

Gratuluję wspaniałego wiersza!

Ps. Edytowałam w trakcie nie widząc, że już jest odpowiedź

Pozdrawiam serdecznie

Eeee lipa. To najlepsze, co udało się zrobić z tym wierszem. Jest tak sobie, ale jednak zostawiam. Niech się dzieje.

To mi wystarczy za cały wiersz. Reszta trąci efekciarstwem choć ma jakiś urok rozpatrywana jako odrębny element. Zabieram to, co w ramce i znikam.
Pozdrowienia.

Teraz mi sie podoba i forma. Od razu inaczej wygląda i się czyta. Mi odpowiada.
Pozdrawiam!

Jak u sheCat, tu: 31 2011 10:04:35.
Dobrego, S.

dziękuję za przypomnienie. jestem na tyle niekumata, że nie wiem czy komentarz dany spełnia wymagania paragrafów...

spełnia???????

Witaj
A mi się podoba
Taki wiersz...który zatrzymuje czas...pomimo, że jest w nim tak wiele o ulotności
A w ostatniej zwrotce namalowałeś niezwykły obraz
Pozdrawiam serdecznie

Pawle, sprawdziłam jak pisałam powyżej w komentrzu, kwestię innego sposobu zapisu treści wiersza. Niestety takiego stopniowania jakie Ty masz w oryginale, w żaden sposób nie da się tutaj osiągnąć. W sumie - szkoda, bo mnie samej przydałaby się taka możliwość. A przecież to takie proste funkcje... i mogłyby wiele wnieść dla wizualnego odbioru wiersza. Treść oczywiście jest najważniejsza, ale właściwie dopasowana forma zapisu ułatwia odpowiednie przeczytanie tejże treści, zgodnie z intencją, zamierzeniem autora. A może coś się jeszcze w tej kwestii zmieni - w nowej portalowej odsłonie, kto wie.

Zwróciłam uwagę, że MariaMagdalena w swojej "tulance letniej" inaczej wyrównała poszczególne strofy, jedna jest do lewej, kolejna wycentrowana itd. Pamiętałam, że ten zapis u MM był miejscami inny, wiem też, że nie tylko w tym wierszu. Kiedyś myślałam, że można tutaj wyrównać, albo wyśrodkować tekst tylko jako całość, a nie jego poszczególne strofy. Nie wiem czy w taki sposób nie dałoby się coś pokombinować z Twoim zapisem, ale z pewnością nie będzie to stopniowanie, tak jak myślałam sobie wcześniej.

Pozdrówki

Dzięki kamysiu. Cieszy mnie Twoja obecność tutaj. Pozdrawiam.